شناسایی و تبیین مولفه های روانشناسی مثبت گرا بر اساس نظریه سلیگمن در نهج البلاغه

روانشناسی مثبت گرا یکی از جدیدترین شاخه های روانشناسی است. این زمینه خاص از روانشناسی بر موفقیت انسان تمرکز دارد. در حالی که بسیاری دیگر از شاخه های روانشناسی بر رفتارهای نابهنجار و دارای اختلال تمرکز می نمایند، روانشناسی مثبت تمرکزش بر کمک به افراد برای شادشدن و ارضاء بیشتر است. زیر بنای نظری روانشناسی مثبت نگر، ریشه در کارهای سیلگمن دارد که در بسیاری از کتب و آثار وی می توان ردپای مذهب را دید. باتوجه به ارتباط عمیق بین دین و سلامت روان، هدف از پژوهش حاضر، شناسایی و تبیین مولفه های روانشناسی مثبت گرا بر اساس نظریه سلیگمن در نهج البلاغه می باشد. بر این اساس، نسخه ای از کتاب نهج البلاغه مشتمل بر خطبه ها، نامه ها و حکمت های حضرت علی (ع)، گردآوری شده توسط سید رضی و ترجمه شده محمد دشتی، به عنوان جامعه آماری این پژوهش، موردمطالعه قرار گرفت. طرح پژوهش از نوع «نظریه داده بنیاد» در قالب مراحل شش گانه بود. برای کدگذاری باز، از روش تحلیل اسنادی و در دو مرحله کدگذاری محوری و کدگذاری انتخابی برای دسته بندی عوامل و کشف روابط بین مولفه ها و ابعاد استفاده شده است. یافته ها نشان داد که مدل به دست آمده مبنی بر میزان و چگونگی کاربرد روانشناسی مثبت گرا در زمینه های خرد و دانایی، شجاعت، نوع دوستی، عدالت جویی، اعتدال و تعالی، بر اساس نظریه سلیگمن در نهج البلاغه، به خوبی دارای پشتوانه تجربی و با اهداف پژوهش منطبق بود.

Keywords:

روانشناسی مثبت گرا , نهج البلاغه , حضرت علی (ع) , نظریه داده بنیاد.