تساهل و مدارا در اندیشه و رفتار امیر علی شیر نوایی

مقاله حاضر در پاسخ به این پرسش تدوین شده است که تساهل و مدارا در اندیشه و رفتار امیر علی شیر نوایی از چه جایگاهی برخوردار بوده است؟ در پاسخ به این پرسش اجمالا می توان گفت که تاریخ تمدن و فرهنگ عصر تیموری مزین به نام نوابغ و فرهیختگانی است که با آثار و اعمال خود، فرهنگ مدارا و تساهل را بنیان نهادند. در این میان اما امیر علی شیر نوایی، وزیر عالم و فرهنگ دوست سلطان حسین بایقرا (۸۷۳- ۹۱۱ ه.ق)، کسی است که این ویژگی ها را به اوج خود رسانده است. به عبارت دیگر، مفروض آن است که وی در طول سی سالی که عهده دار امور سیاسی و دیوانی دربار بود، همواره تلاش می کرد تا با مردم با مدارا، تساهل و آسان گیری برخورد کند و تساهل و مدارا در برخورد با مردم در اندیشه و رفتار او از جایگاه برجسته ای برخوردار بوده است. طی بررسی های پژوهشی مقاله به شیوه توصیفی- تحلیلی و تاریخی درمی یابیم که امیر علی شیر نوایی دارای اندیشه و رفتار مداراگرایانه بوده و همواره می کوشیده که با مردمان گوناگون هم عصر خود در همه حوزه ها- اعم از حوزه زبانی، حوزه رفتاری و حوزه مذهبی- با نرم خویی، شفقت و آسان گیری برخورد داشته باشد. به عبارت دیگر، آنچه در این پژوهش مختصر مورد بررسی قرار گرفته، نوع ارتباط امیر علی شیر نوایی به عنوان صاحب قدرت، با مردم و هم عصران خود است و چگونگی این ارتباط، معرف عملکرد او نسبت به کسانی است که با او مراوده داشته اند.

Keywords:

تساهل , مدارا , امیر علی شیر نوایی , سلطان حسین بایقرا