خوانش امتداد ماده و تاثیر آن در هنر والا

هنر در ادراک عمومی چیزی است که فراتر از تصور ما از واقعیت است. در طول تاریخ در ارتباط با هنر همواره دو دیدگاه وجود داشته است، هنری که استعلائی (هنر معناگرا) است و هنری که در سطح فروتر (هنر مادی گرا) قرار دارد. مفهوم «استعلایی»، بنیادی ترین مفهوم در فلسفه نظری افلاطون و ارسطو است. از همین رو، فهم معرفت شناسی این دو فیلسوف بزرگ یونانی اساسا مبتنی بر فهم معنا، کاربرد و کارکرد این مفهوم در نظر آنهاست. در این مقاله، با روشی توصیفی-تحلیلی، خواهیم کوشید که با توجه به پاره ای از مصادیق مفهوم «استعلایی» نشان دهیم که فلسفه عقلی و تجربی که همگی «متعالی محور» هستند به چه معناست و چگونه فلسفه ای «استعلایی محور» را پدید می آورند. برای انجام این کار خواهیم کوشید که با بیان تحلیل نظرات افلاطونیان و ارسطو از ساختار و کارکرد منطقی احکام حضور مفهوم «استعلایی» در قالب سلسله ای از عناصر عقلی و تجربی را به نمایش درآوریم.

Keywords:

استعلا , هنر , افلاطون , ارسطو , متعالی