طراحی دانشکده معماری با رویکرد بررسی تاثیر حیاط مرکزی بر کاهش مصرف انرژی در اقلیم گرم ومرطوب) نمونه موردی : شهر بوشهر)

طراحی پایدار نوعی از معماری است که از حداکثر استعدادهای محیطی برای آسایش مصرف کنندگان سود می جوید و ابزارها و راهکارهای هوشمندانه ای در این راه به کار میگیرد در حالی که شرایط نامطلوب حاصل از ساخت و ساز را به حداقل سوق میدهد در معماری پایدار طراحی ساختمانهایی که ویژگی صرفه جویی در انرژی و هم چنین منابع طبیعی را در خود داشته باشند در زمره ی اصلی ترین مسئولیت قرار می گیرد خصوصیات متفاوت اقلیم بطور قابل ملاحظه ای در شکل گیری شهرها و ترکیب معماری مناطق و ارائه طرح های مناسب و هم آهنگ با اقلیم هر منطقه از اهمیت فراوانی برخوردار است. هدف پژوهش حاضر بدست آوردن نسبت اندازه حیاط مرکزی و میزان سطح بازشو دراقلیم گرم و مرطوب شهر بوشهر برای فراهم نمودن شرایط آسایش حرارتی برای استفاده کنندگان باشد. استفاده از حیاط می مرکزی یک روش متداول برای صرفه جویی در مصرف انرژی در ساختمان و ایجاد شرایط آسایش برای ساکنین است که در معماری سنتی کشورمان از جایگاه ویژه ای برخوردار است با تکیه بر مطالعات میدانی و کتابخانه ای در زمینه کارایی حرارتی در بناها، پژوهش حاضر در طراحی دانشکده معماری و تاثیر ابعاد حیاط مرکزی بر کارایی حرارتی ساختمان ، با کمک تست های میدانی دما و سپس طراحی و شبیه سازی در نرم افزار انرژی پلاس energy plus)، انجام گرفته شده است. نتایج بدست آمده نشان میدهد که با در نظر گرفتن شکل مربعی برای حیاط مطلوب ترین شرایط آسایش حرارتی برای فصول گرم سال شهریور (ماه را سطح بازشوی ۲۰ پنجره در دیوارهای شمالی و جنوبی و غربی و شرقی و در فصل سرد سال اسفند ماه سطح بازشوی ۶۰٪ در دیوار جنوبی و در هر دو طبقه و در دیوار غربی در طبقه همکف بازشوی ۴۰ و ۶۰ و در طبقه اول پلزشوی ۶۰٪ و سطح بازشوی ۲۰٪ در دیوار شمالی و در دیوار شرقی برای طبقه همکف سطح بازشوی ۲۰ و در طبقه اول سطح بازشوی ۶۰٪ برای طراحی دانشکده معماری در اقلیم گرم و مرطوب (بوشهر) فراهم نماید.

Keywords:

حیاط مرکزی , تهویه طبیعی , معماری پایدار , کاهش مصرف انرژی , اقلیم گرم و مرطوب , انرژی پلس