بررسی کارکرد توجه پایدار و حافظه کاری نوجوانان بهبود یافته کووید۱۹ حاد و عادی

Publish Year: 1401
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: Persian
View: 216

This Paper With 13 Page And PDF Format Ready To Download

  • Certificate
  • من نویسنده این مقاله هستم

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این Paper:

شناسه ملی سند علمی:

CNPS01_005

تاریخ نمایه سازی: 11 اردیبهشت 1402

Abstract:

کووید۱۹ ویروسی است که سیستم دفاعی افراد را درگیر می کند و پیامدهای بسیاری دارد. از این رو، هدف از پژوهش حاضر بررسی کارکرد توجه پایدار و حافظه کاری نوجوانان بهبود یافته کووید۱۹ حاد و عادی می باشد. پژوهش حاضر از نوع علی -مقایسه ای می باشد که در سال ۱۴۰۱-۱۴۰۰ بر روی ۵۹ نفر نوجوانان ۱۵ تا ۲۰ سال بهبود یافته کووید_۱۹ حاد و عادی انجام شد. افراد به دو گروه، ۲۹ نفر نوجوان بهبود یافته کووید ۱۹ حاد و ۳۰نفر نوجوان عادی تقسیم شدند. در مطالعه حاضر، توجه پایدار از طریق آزمون نرم افزاری واژه استروپ پیچیده و حافظه کاری از طریق آزمون حافظه وکسلر سنجیده شد. همچنین پرسشنامه سلامت روان گلبرگ و آزمون هوش وکسلر برای غربال افراد مورد استفاده قرار گرفت . تجزیه و تحلیل داده ها در سطح توصیفی میانگین و انحراف استاندارد و در بخش استنباطی آزمون t مستقل و تحلیل واریانس چند متغیره (MANOVA) مورد استفاده قرار گرفت . آزمون اثرات بین آزمودنی برای مقایسه توجه پایدار نوجوان بهبود یافته کووید ۱۹حاد و عادی مورد استفاده قرار گرفت . نتایج نشان داد؛ مقدار F بدست آمده، برای تمامی مولفه ها در سطح آلفای ۰۵/۰ معنی دار می باشد (۰۵/۰.(p< بنابراین نتیجه گرفته می شود بین توجه پایدار نوجوان بهبود یافته کووید ۱۹حاد و عادی تفاوت وجود دارد. همچنین آزمون t مستقل جهت مقایسه حافظه کاری در نوجوان بهبود یافته کووید ۱۹حاد و عادی مورد استفاده قرار گرفت . نتایج نشان داد؛ مقدار آماره t بدست آمده برابر با ۶۱۸/۱۴ بوده و در سطح آلفای ۰۱/۰ معنی دار است (۰۱/۰.(P< در نتیجه بین حافظه کاری نوجوان بهبود یافته کووید ۱۹حاد و عادی تفاوت وجود دارد. بر اساس یافته های مطالعه حاضر توجه پایدار و حافظه کاری نوجوان بهبودیافته کووید۱۹ حاد در این دوران تحت تاثیر قرار گرفته است . در نتیجه ، بررسی همه جانبه نقص های به وجود آمده در کارکردهای شناختی نوجوانان بهبود یافته کووید۱۹ حاد حائز اهمیت می باشد .

Authors

مائده اسدی رجانی

گروه پزشکی، دانشگاه آزاد اسلامی، لاهیجان، ایران.

باقر حسنوند

گروه روانشناسی، دانشگاه علامه طباطبایی، تهران، ایران.

زهرا احمدبیگی

گروه روانشناسی، دانشگاه تبریز، تبریز، ایران.