بررسی اثربخشی مکانیزم توسعه مولدهای مقیاس کوچک وزارت نیرو بر توسعه همزمان منابع بادی وحرارتی و پست های انتقال در شبکه های فوق توزیع با استفاده از مدل دو سطحی جدید (مطالعه موردی: شبکه فوقتوزیع غرب استان مازندران)

صنعت برق در سال های اخیر با تغییراتی در زمینه های ساختاری، بازار و چیدمان مواجه بوده است. در محیط رقابتی جدید شرکت های برق که مسئول تامین برق مشترکین با سطح قابل قبولی از هزینه ها می باشند باید گزینه های مختلفی از سرمایه گذاری و بهره برداری را در برنامه ریزی های خود انتخاب نمایند. شبکه برای پاسخگویی به رشد بار در افق برنامه ریزی بلندمدت نیازمند ارتقاء شبکه از طریق توسعه پست های موجود با نصب ترانس و یا احداث پست های جدیدو یا روی آوردن به سرمایه گذاران بخش خصوصی می باشد. برای اینکه شانس بقاء در محیط رقابتی بازار برق برای سرمایه گذاران کوچک بخش خصوصی وجود داشته باشد، استفاده از منابع DG بعنوان یکی از گزینه های سرمایه گذاری در مساله برنامه ریزی توسعه، افزایش چشم گیری یافته است. از سوی دیگر لحاظ نمودن همزمان گزینه ارتقاء پست و مشارکت DG ها می تواند استراتژی مناسب تری جهت برنامه ریزی توسعه شبکه فراهم نماید. سرمایه گذاری در توسعه ظرفیت DG ها از جمله سرمایه گذاری های برگشت ناپذیر به شمار می آید که به علت خطا در پیش بینی، ممکن است هزینه قابل توجهی را به سرمایه گذار تحمیل کند.

Keywords:

برنامه ریزی ریاضی با قیود تعادل (MPEC) , برنامه ریزی خطی صحیح آمیخته (MILP) , پرداخت ظرفیت , تولیدپراکنده , قرارداد تضمینی , یکایک شماری