»ها«ی غیرملفوظ و »ها«ی ملفوظ در زبان پارسی

در دستورنگارش زبان پارسی ایران و دری افغانستان استفاده از عنوان »های غیرملفوظ« برای آخر برخی واژه های مختوم به »ه« که در حالت عادی به دلیل فراگیری عدمنگارش کسره ی مربوطه ادی رسم است - صحیح نبوده و به ضرس قاطع به تر است فقط وفقط در چارچوب غلط مصطلح گنجانیده شود. در واقع این »ه« نماینده ی صدا یا واج /e/ در پایان این واژه ها است که اتفاقن البته لفظ هم می شود، اما خیلی ساده نه /h/ بل که ./e/ این گونه کاربرد به نوبه ی خود متاسف آنه به ناحق گستردهتر کردن حوزه ی دلالتی حرفی یا نشانه یی است که از قبل برای صدا یا واج دیگری اختصاص داده شده است . به عبارت موجزتراین خط مشی مصداق حل مشکلی در خط با ایجاد مشکل یا مشکن های دیگر است . حرکتی خلاف اصل قوام یافته ی یک نشانه تا حد امکان یک واج، یک واج تا حد امکان یک نشانه .

Keywords:

دستورنگارش , کسره , های غیرملفوظ , های ملفوظ , واج/h/ , واج /e/ , غلط مصطلح , زبان پارسی , زبان دری .