مشرب عرفانی سهروردی

شهاب الدین عمر سهروردی ، عارف بزرگ قرن ششم هجری ، در سیر و سلوک قدم نهاد و تجارب روحی و معنوی خود را در کتاب عوارف-المعارف به نگارش درآورد. او شاگردان زیادی تربیت نمود و از آنجایی که پایه گذار سلسله سهروردیه می باشد، بررسی و تحلیل مشرب عرفانی وی اهمیت بسزایی دارد. از این رو این پژوهش بر آن است تا با بررسی هدف و غایت وی در سلوک عرفانی و روش رسیدن به آن و با توجه به موضوعات مختلفی که در کتابش به آن پرداخته ، همچنین زبان و نظام آموزشی مورد نظر او، مشرب عرفانی اش را تحلیل کند. برای این منظور از روش کتابخانه ای و رویکرد توصیفی _تحلیلی استفاده شده است . بررسی پنج محور هدف، روش، موضوعات، زبان و نظام آموزشی نشان می دهد که سهروردی از عرفای سنت اول عرفانی است و برای رسیدن به هدف غایی که همان معرفت و توحید است از روش کشف و شهود بهره برده است .

Keywords:

توحید , سلوک , سنت اول , سهروردی , مشرب عرفانی , معرفت .