بررسی وجوه نوستالژی در آیینه اشعار سنایی ، مسعود سعد، مولانا، شهریار

نوستالژی به معنی حسرت، غم غربت و حس دلتنگی شاعر یا نویسنده است که از دیرباز در ادبیات فارسی نمود داشته است ، درباره مسائلی از قبیل دوری از سرزمین مادری ، میل حب الوطنی ، یاد ایام جوانی و ... که در موقعیت کنونی برای شاعر یا نویسنده دور از دسترس است . نوستالژی اصطلاح روانشناسی است که وارد حیطه ادبیات شده است . نوستالژی ، حسرتهای شاعران و نویسندگان را به مخاطبان عرضه می کند. هدف ما در این پژوهش بررسی جلوه های نوستالژی در اشعار برخی از شاعران فارسی زبان من جمله سنایی ، مسعود سعد، مولانا و شهریار است . ابتدا به ریشه شناسی و تعریف این واژه با توجه به فرهنگ ها و بهره گیری از نظریه های روانشناسان به عوامل ایجاد اشاره گردیده است ، سپس به بررسی انواع نوستالژی و مفاهیم آن در دیوان این چهار شاعر پرداخته شدهاست . این پژوهش به روش کتابخانه ای -توصیفی مطالعه و تدوین گردید.

Keywords:

نوستالژی , غم غربت , سنایی , مسعود سعد , مولانا , شهریار