تاثیر آموزش آرام سازی پیش رونده عضلانی به روش نمایش عملی بر افسردگی پرستاران در مواجهه با بیماران مبتلا به کووید-۱۹ در بیمارستان های نظامی

Publish Year: 1401
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: Persian
View: 134

This Paper With 9 Page And PDF Format Ready To Download

  • Certificate
  • من نویسنده این مقاله هستم

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این Paper:

شناسه ملی سند علمی:

JR_MCS-9-2_004

تاریخ نمایه سازی: 18 اردیبهشت 1402

Abstract:

مقدمه: با شروع پاندمی کووید-۱۹ بروز مشکلات روانشناختی از جمله افسردگی در پرستاران افزایش یافت که انجام مداخلات سریع و موثر برای پیشگیری از عوارض آن ها ضروری به نظر می رسد. هدف: این مطالعه با هدف تعیین تاثیر آموزش آرام سازی پیش رونده عضلانی به روش نمایش عملی بر افسردگی پرستاران در مواجهه با بیماران مبتلا به کووید-۱۹ انجام شد. مواد و روش ها: این مطالعه کارآزمایی بالینی تصادفی در سال ۱۴۰۰ انجام شد. جامعه آماری پرستاران شاغل در بیمارستان های تابعه آجا شهر تهران بودند. ۴۶ پرستار به روش در دسترس انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمون و کنترل قرار گرفتند. در گروه آزمون تکنیک آرام سازی پیش رونده عضلانی به روش نمایش عملی آموزش داده شد و پرستاران تشویق به انجام آن شدند. برای گروه کنترل مداخله ای انجام نشد. برای جمع آوری داده ها، از پرسشنامه های مشخصات دموگرافیک پرستاران و قسمت افسردگی پرسشنامه داس ۲۱ استفاده شد. داده ها با نرم افزار آماری SPSS نسخه ۲۱ و با استفاده از آزمون های دقیق فیشر، کای اسکوئر، تی مستقل و تی زوجی تحلیل شدند. یافته ها: بین دو گروه آزمون و کنترل از نظر مشخصات دموگرافیک تفاوت معنی داری وجود نداشت (۰/۰۵افسردگی در پرستاران قبل از مداخله در گروه آزمون و کنترل به ترتیب ۱۳.۶۵±۳.۱۹ و۱۴.۰۸±۲.۶۹  بود که تفاوت آماری معنی نداری نداشتند (۰/۶۲۱=P)؛ در حالی که بعد از مداخله به ترتیب به ۹.۹۵±۲.۳۶  و ۱۳.۹۵±۲.۷۳  رسید (۰/۰۰۱P<). در گروه آزمون میزان افسردگی پرستاران در مرحله پس آزمون به صورت معنی داری کاهش یافت (۰/۰۰۱P<)، ولی در گروه کنترل تغییر معنی داری دیده نشد (۰/۴۷۹=P). نتیجه گیری: با توجه به اثربخشی آموزش آرام سازی پیش رونده عضلانی به روش نمایش عملی بر کاهش افسردگی پرستاران در مواجهه با بیماران مبتلا به کووید-۱۹، پیشنهاد می گردد برای پرستاران اجرا شده و خود آن ها نیز تشویق به این کار شوند.

Authors

سمانه گنجعلی

MSc student in Military Nursing, Faculty of Nursing, Aja University of Medical Sciences, Tehran, Iran

زهرا فارسی

Ph.D. in Nursing, Professor, Research and Community Health Departments, Faculty of Nursing, Aja University of Medical Sciences, Tehran, Iran

سیده اعظم سجادی

Ph.D. in Nursing, Assistant Professor, Nursing Management Department, Aja University of Medical Sciences, Tehran, Iran

کوروش زارع

Ph.D. in Nursing, Associate Professor, Nursing Care Research Center in Chronic Diseases, Nursing Department, Faculty of Nursing and Midwifery, Ahvaz Jundishapour University of Medical Sciences, Ahvaz, Iran