ارزیابی و کلاسه بندی تامین کنندگان برای برون سپاری بر اساس تکنیک پرومسورت
Publish place: Business Management Perspective، Vol: 21، Issue: 52
Publish Year: 1401
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: Persian
View: 184
This Paper With 24 Page And PDF Format Ready To Download
- Certificate
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_BUSIN-21-52_002
تاریخ نمایه سازی: 18 اردیبهشت 1402
Abstract:
هدف: امروزه بسیاری از سازمان ها برای حفظ مزیت رقابتی خود در بازارهای جهانی و کاهش مخاطره های سرمایه گذاری، فرایند برون سپاری را انجام می دهند. انجام این فرایند مستلزم انتخاب دقیق تامین کنندگانی است که در حلقه برون سپاری سازمان شرکت می کنند. بدین منظور مدیران نیازمند ابزاری علمی و دقیق به منظور ارزیابی، تحلیل و طبقه بندی تامین کنندگان هستند. در این پژوهش ضمن شناسایی مهم ترین معیارهای لازم برای برون سپاری به ارزیابی تامین کنندگان با استفاده از تکنیک پرومسورت پرداخته می شود. روش شناسی: باتوجه به هدف پژوهش، این تحقیق از نظر جهت گیری در دسته پژوهش های کاربردی قرار دارد و به لحاظ ماهیت روش کار توصیفی- پیمایشی است. از طرفی به دلیل به کارگیری تکنیک پرومسورت بر اساس نمایه های مرزی، از نوع تحقیقات کمی به شمار می رود. جامعه آماری پژوهش شامل کل شرکت های فعال در زنجیره تامین شرکت ساختمانی شاهرود نگین است که در فرایند ارزیابی و کلاسه بندی مورد بررسی و تحلیل قرار گرفته اند. یافته ها: این پژوهش در قالب مطالعه موردی شرکت شاهرود نگین و با ارزیابی ۲۲ تامین کننده آن صورت گرفته است. به منظور برون سپاری فعالیت های شرکت و بر اساس تکنیک به کارگرفته شده، تامین کنندگان این شرکت در چهار دسته شرکای استراتژیک (بهترین دسته)، شرکای توسعه ای، شرکای رقابتی و شرکای نامناسب (بدترین دسته) قرار گرفته اند. نتیجه گیری: بر اساس نتایج این تحقیق ضمن نشان دادن مزیت تکنیک به کاررفته در این پژوهش، مقایسه ای اجمالی با روش های الکتره۳ و پرامتی تری، مدیران می توانند از تکنیک پرومسورت، ضمن ارزیابی جامع از تامین کنندگان و کلاسه بندی آن ها در قالب نمایه های مرزی تعریف شده، فرایند برون سپاری فعالیت های خود را انجام دهند.
Keywords:
Authors
رضا شیخ
دانشیار و عضو هیئت علمی، دانشکده صنایع و مدیریت، دانشگاه صنعتی شاهرود، ایران
سهیلا صنفی
کارشناس ارشد MBA، دانشکده صنایع و مدیریت، دانشگاه صنعتی شاهرود،، ایران
فاطمه ساری خانی
دانشجوی دکتری مدیریت صنعتی، دانشکده علوم اداری و اقتصاد، دانشگاه اصفهان، ایران