تاریخچه تربیت بدنی در ایران

تربیت بدنی فرآیندی است آموزشی- تربیتی که هدف آن بهبود بخشیدن به اجرا و رشد انسان از طریق فعالیت های جسمانی است.تعریف فوق برداشتی است کلی از تعلیم و تربیت که نشان دهنده فرآیند مستمر یادگیری و تکامل در طول زندگی است.تربیت بدنی شامل کسب و پردازش مهارت های حرکتی،توسعه و نگهداری آمادگی جسمانی برای تندرستی و سلامتی،کسب دانش علمی درباره فعالیت های جسمانی و تمرین و توسعه تصور و ذهنیت مثبت از فعالیت های جسمانی به عنوان وسیلهای برای بهبود اجرا و عملکرد انسان است.تربیت بدنی نه تنها به فواید جسمانی حاصل از شرکت در فعالیت های بدنی توجه دارد،بلکه بالا بردن دانش و آگاهی و ایجاد موقعیت های مناسب برای یادگیری و فعالیت مداوم را نیز مورد توجه قرار میدهد.برای عینیت بخشیدن به فواید تربیت بدنی،مربیان باید در تدوین برنامه های کامل و انتخاب آگاهانه فعالیت ها کوشا باشند تا از این طریق نهایت استفاده نصیب شرکت کنندگان گردد.تاریخچه ورزش و تربیت بدنی موضوع بحث این مقاله است.در ابتدا به معنای تربیت می پردازیم که از زبان عربی و اسم مصدر ربوب و اسم فاعل مربی می آید که معادل اسم مصدر در زبان فارسی،پرورش می باشد.پس تربیت بدنی به زبان عامیانه و ساده به معنای پرورش دادن بدن است.در واقع تربیت بدنی به معنای رشد و پرورش جسمانی بدون در نظر گرفتن جنبه های روانی با هدف بهبود بخشیدن به رشد مهارت ها و اجرا فعالیت های جسمانی اطلاق می شود به این صورت که،هر شخص را در دایره استعداد های ذاتی و فطی اش پرورش می دهد.

Keywords:

تاریخچه , تربیت بدنی , ورزش , ایران , جهان , فعالیت , ایران باستان