بررسی رابطه بین آموزش مجازی با افزایش رفتارهای خودتوسعه ای دوران کرونا در بین معلمان مقطع ابتدایی شهر امیدیه در سال تحصیلی ۱۴۰۰-۱۴۰۱

هدف این پژوهش رابطه بین آموزش مجازی با افزایش رفتارهای خودتوسعه ای دوران کرونا در بین معلمان مقطع ابتدایی شهر امیدیه در سال تحصیلی ۱۴۰۰-۱۴۰۱ بود. روش تحقیق از نظر ماهیت و نوع توصیفی از نوع همبستگی است. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه معلمان زن و مرد دوره ابتدایی شهرستان امیدیه می باشد. تعداد معلمان دوره ابتدایی بر طبق آمار آموزش و پرورش امیدیه ۷۳۰ نفر هستند که از این میان تعداد ۱۷۰ نفر از معلمان زن و مرد بر اساس جدول کرجسی و مورگان )۱۹۷۷( و بر اساس روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای، به عنوان نمونه آماری پژوهش انتخاب شدند. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه رفتار خودتوسعه ای ایکس یو )۲۰۰۷( وپرسشنامه آموزش مجازی از مقیاس استاندارد واتکین))۲۰۰۴ استفاده شد. داده ها از طریق روش ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون گام به گام تحلیل شد. نتایج نشان داد بین مولفه های آموزش مجازی شامل مهارت ها و ارتباطات ) )r=۰/۳۲۱ ,P<۰/۰۰۱، انگیزش )r=۰/۳۲۹ ,P<۰/۰۰۱(، دسترسی به فناوری ) ,P<۰/۰۰۱ )r=۰/۴۱۱، توانایی یادگیری از طریق رسانه ها )r=۰/۴۳۳ ,P<۰/۰۰۱( و گفتگوهای گروهای اینترنتی )r=۰/۳۵۵ ,P<۰/۰۰۱( با رفتارهای خودتوسعه ای رابطه ای معنی داری بدست آمد. تحلیل رگرسیون با روش گام به گام، از میان متغیرهای پیش بین رفتار خودتوسعه ای معلمان، دو مولفه دسترسی به فناوری و گفتگوی گروهی اینترنتی پیش بینی کننده برای رفتار خودتوسعه ای معلمان است و می توان به یک معادله پیش بینی با ترکیب دو متغیر پیش بین دست یافت که بر این اساس ضریب همبستگی چندگانه برای ترکیب خطی متغیرهای پیش بین برابر با ۰/۶۳۲ و مجذور همبستگی چندگانه برابر با ۰/۶۵۴می باشد که در سطح P <۰/۰۰۱ معنی دار است.

Keywords:

آموزش مجازی , رفتارهای خودتوسعه ای , معلمان , دوران کرونا.