نقش تعلیم و تربیت اسلامی در کاهش آسیب های اجتماعی

مطالعه خاستگاه اختلال ها، بی نظمی ها و نابسامانی های اجتماعی، آسیب شناسی اجتماعی است . زیرا اگر در جامعه ای هنجارها مراعات نشود، کجروی پدید می آید و رفتارها آسیب می بیند. یکی از مهمترین ویژگی های انسان، تربیت پذیری است که از آغاز پیدایش شروع شده و در طول تاریخ ادامه داشته و خواهد داشت. نقش تربیت، شکوفا سازی شخصیت واقعی انسان و به فعلیت رسانیدن قوا و استعدادهای نهفته اوست و بدون تربیت و اخلاق، آدمی شخصیت واقعی خود را باز نمی یابد و به حقیقت انسانی و هویت مستقل خویش آگاه نمی گردد و آن چه خارج از این حوزه یافته است خود انسانی نیست. زیرا شرافت انسان به روح ملکوتی اوست و امتیاز او بر سایر حیوانات مرهون ویژگی های انسانی وی می باشد که خاستگاه ارزش های معنوی و ابزارهایی برای رسیدن به درجات بلند و سعادت جاودانی اند. تعلیم و تربیت یک نشو و نمای مداوم انسانی است که نسل بزرگتر حاصل آموخته ها و تجربه های خود و گذشتگان را به نسل کوچکتر منتقل می سازد. ترقی و تمدن انسان ها در ابعاد مختلف، معلول همین تعلیم و تربیت است. تربیت اسلامی عبارتست از شکوفایی استعدادهای خدادادی در هر انسان، جهت ایجاد یک اعتدال در زندگی و با قصد رسیدن به اهداف و کمال مطلوب مورد نظر خداوند. در این پژوهش سعی شده تا با تاکید بر تعلیم و تربیت نقش و تاثیر تعلیم و تربیت اسلامی در کاهش آسیب های اجتماعی بررسی گردد.تحقیق حاضر از نوع کاربردی و روش انجام آن توصیفی بود. اطلاعات مورد نیاز با بررسی مستندات، مشاهده میدانی، مصاحبه با مردم محلی جمع آوری شده است. نتایج مطالعات حاکی از آن است که کشور ما اسلامی است، تربیت آن در صورتی کارا و با فرهنگ آن سازگار خواهد بود که از فرهنگ غنی اسلام سیراب شده باشد.

Keywords:

تربیت , تعلیم و تربیت اسلامی , آسیبهای اجتماعی.