بررسی رابطه جهت گیری اهداف و مهارت های فراشناختی با پریشانی روانشناختی دانش آموزان مقطع متوسطه

هدف پژوهش حاضر تعیین رابطه جهت گیری اهداف و مهارت های فراشناختی با پریشانی روانشناختی دانش آموزان مقطع متوسطه شهرستان بوکان بود. روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی می باشد. جامعه آماری شامل کلیه دانش آموزان مقطع متوسطه آموزش و پرورش شهرستان بوکان در سال تحصیلی ۱۴۰۱ - ۱۴۰۲ است که حجم نمونه به روش نمونه گیری خوشه ای۱۳۰نفر انتخاب گردید. برای جمع آوری داده های پژوهش از پرسشنامه های استاندارد پریشانی روانشناختی کسلر و همکاران((۲۰۰۲ ، پرسشنامهی جهت گیری هدف میدگلی و همکاران (۱۹۹۸)،پرسشنامهی آگاهی فراشناختی از راهبردهای مطالعه مختاری و ریچارد (۲۰۰۲) استفاده شد. برای تحلیل داده ها از آمار توصیفی (درصد فراوانی، میانگین،انحراف معیار) و آمار استنباطی (ضریب همبستگی پیرسون، رگرسیون خطی ساده و چندگانه ) استفاده گردید. نتایج حاصل از تحلیل داده ها نشان داد که بین جهت گیری اهداف و مهارت های فراشناختی بر پریشانی روانشناختی رابطه مثبت وجود دارد. بعبارت دیگر هراندازه جهت گیری اهداف و مهارت های فراشناختی در دانش آموزان بیشتر باشد به تبع آن پریشانی روانشناختی کاهش می یابد.

Keywords:

جهت گیری اهداف , مهارت های فراشناختی , پریشانی روانشناختی