نقش حسن نیت در مسئولیت پیش قراردادی در حقوق ایران و فرانسه

پذیرش اصل حسن نیت در دوره ی پیش قراردادی، پیامدهایی را به دنبال خواهد داشت. رعایت این اصل اقتضا می کند که طرفین در مرحله ی گفتگوهای مقدماتی برای رسیدن به هدف مشترک، در نهایت صداقت، جدیت و شفافیت با یکدیگر همکاری داشته و به ارائه ی اطلاعات بپردازند و ضمن رعایت رازداری نسبت به اطلاعات محرمانه ی طرف مقابل و عدم مذاکرهی موازی، منافع یکدیگر را محترم بشمارند. قوانین موضوعه ی ایران در پذیرش اصل مذکور به عنوان یک قاعده ی کلی تصریحی ندارد. پژوهش حاضر با روش توصیفی و تحلیلی وباهدف نقش حسن نیت درمسئولیت پیش قراردادی درحقوق ایران و فرانسه نگارش شده است.نتایج نشان می دهند که اگرچه می توان از ملاک ماده ی ۸ قانون مسئولیت مدنی و سایر مقررات موجود، لزوم رعایت حسن نیت در اجرای کلیه ی حقوق و تکالیف و در تمام حوزه ها از جمله دوره ی پیش قراردادی را به شیوه ی استقراء اثبات کرد، اما این شیوه جامعه ی حقوقی را در پذیرش این اصل به عنوان یک قاعده ی کلی مجاب نخواهد کرد. لذا با در نظر داشتن ضرورت های اجتماعی و اقتصادی، حقوق ایران باید در مسیر پذیرش صریح این اصل قرار گیرد.

Keywords:

اصل حسن نیت , مسئولیت پیش قراردادی , رازداری , عدم مذاکره موازی