ارزیابی پتانسیل های گردشگری و تاثیر معماری بوم گرا در مجموعه های توریستی شهر اصفهان

از عمده خصوصیات مکان های توریستی بومگرا استفاده از شرایط در دسترس، از جمله وابستگی به شرایط اجتماعی اقتصادی و فرهنگی مکان است که امروزه متاسفانه بومگرایی در جلوه ی مکانهای توریستی روز به روز کمرنگ گشته و برای ساخت و دایر نمودن آن از روشهای جهانی و مدرنیته کمک گرفته میشود تا جایی که برخی شهرها شکل و فرم بومی خویش را از دست داده است. در مجموعه های گردشگری که اصل موضوعی این پژوهش میباشد بومی گرایی بیشاز بناهای دیگر دارای ارزش میباشد؛ هدف این پژوهش تاکید بر فرهنگ بومگرایی در ساخت این مکان هاست . در اینپژوهش از روش تحقیق توصیفی- تحلیلی و گردآوری اطلاعات کتابخانهای و اسنادی بهره گرفته شده و در نهایت می توان عنوان کرد که طبق اهداف گردشگری که آموختن از مهمترین آنهاست باید برای نمایش دادن فرهنگ بومی هر مکان، مجموعه های توریستی گردشگری را در اولویت قرار داد . نتایج پژوهش نشان داد، طراحی مبتنی بر فرهنگ و معماری بومی و ملی و توجه به اصول و مفاهیم باارزش، توسعه و بسط آنها مانع از بروز ناهنجاری های فرهنگی واجتماعی در جامعه میزبان خواهد شد. همچنین، این نوع طراحی در تعامل با محیط است و به غنای بصری و بهبودمولفه های کیفیت محیطی کمک می کند.

Keywords:

گردشگری شهری , بوم گرایی , کیفیت محیطی , اصفهان.