بررسی تحولات جمعیتی شهر بهار و نیازهای بخش مسکن تا ۱۴۱۰ با استفاده از روش A.H.P

زمین به عنوان یک ثروت تجدید ناپذیر در شهر یکی از اصلی ترین موضوعات مورد توجه مدیران و برنامهریزان شهری است و در این میان مسکن به دلیل یک نیاز اساسی در ابعاد مختلف برای شهروندان از اهمیتبسیاری برخوردار است، لذا تامین زمین و مکانیابی اراضی توسعه مسکن در یک افق بلند مدت از ضرورت هایاساسی محسوب می گردد. در این پژوهش محقق با یک تحقیق میدانی از طریق مشاهده اراضی موجود در شهربه کسب اطلاعات اسنادی در خصوص نیازهای مسکن در یک افق ۲۰ ساله در شهر بهار از شهرهای اقماریهمدان پرداخته است و با تعیین معیارهای انتخاب اراضی مسکن با استفاده از روش AHP به عنوان یکی از روش های چند معیاره در مکان گزینی اراضی توسعه مسکن، مکان، مساحت و قطعات مورد نیاز اراضی موردنظر را در این شهر مشخص می نماید.ضمنا نتایج این مطالعه نشان داد که مسیر توسعه فیزیکی شهر تمایل بهعدم تمرکز در بافت میانی و بیشتر گرایش به توسعه در جهت شرق و دسترسی به جاده اصلی دارد. بر همیناساس تعداد ۱۸۵۳ خانوار برای افق طرح دراین شهر برای سال ۱۴۱۰ نیاز به واحد مسکونی دارند لذا با توجهبه مطالعه صورت گرفته که فرهنگ سکونتی شهر گرایش به داشتن واحدهای مسکونی یک و یا دو طبقه باحیاط بزرگ است و همچنین ضوابط و مقررات طرح توسعه عمران این شهر در وزارت مسکن و شهرسازی کهتفکیک زمین برای کاربری مسکونی را ۲۴۰ متر تعیین نموده است در افق طرح نیاز به حدود ۹.۵ هکتار زمینبرای بخش سکونتی شهر هستیم که اراضی بخش غربی شهر قادر به تامین این حدود از اراضی برای توسعه آتیمسکن در این شهر می باشد.

Keywords:

بهار , اراضی توسعه مسکن , مکانیابی , AHP , مسکن