بررسی اثربخشی آموزش خودآگاهی بر احساس تعلق و استرس اجتماعیدانش آموزان دختر پایه ششم ابتدایی شهرستان اندیمشک

در این پژوهش به بررسی " بررسی اثربخشی آموزش خودآگاهی بر احساس تعلق و استرس اجتماعی دانش آموزان دخترپایه ششم ابتدایی شهرستان اندیمشک در سال تحصیلی ۱۴۰۰-۱۳۹۹ پرداخته شد. پژوهش از نظر روش تحقیق از نوع طرح های نیمه آزمایشی با پیش آزمون و پس آزمون یکسان اجرا شد. در این تحقیق، جامعه آماری شامل کلیه دانش آموزاندختر پایه ششم ابتدایی شهرستان اندیمشک بود. برای نمونه گیری، از روش نمونه گیری خوشه ای استفاده شد. داده های اینپژوهش با استفاده از پرسشنامه استرس آشکار تقوی ۱۳۹۷ و احساس تعلق کالیفرنیا ۱۹۸۷ جمع آوری شد .نتایج نشانداد که در بین خرده مقیاس های استرس بیشترین میانگین به بعد نگرانی و حساسیت تعلق دارد و کمترین میانگین به بعدترس و تمرکز تعلق دارد. بر اساس مشخصه های آماری و نتایج بدست آمده در بین خرده مقیاس های احساس تعلق بیشترینمیانگین به بعد روابط مدرسه ای و کمترین میانگین به بعد روابط خانوادگی می باشد . بر طبق یافته های پژوهش بین آموزشخودآگاهی و افزایش احساس تعلق اثربخشی معنا داری وجود داشته است و بین آموزش خودآگاهی با افزایش احساس تعلقدر سطح کمتر از ۰۵ / ۰ اثربخشی معنادار وجود دارد

Keywords:

آموزش خودآگاهی , احساس تعلق , استرس اجتماعی , دوره ابتدایی