ضوابط وقواعد تفکیک و افراز از جنبه معماری و آئین نامه اجرائی قانون اراضی شهری و امور ثبتی

امروزه با امکان دسترسی آسان و ارزان به برنامه های مختلف کامپیوتری، استفاده از فناوری سیستمهای اطلاعات جغرافیایی نیز همگانی، و شرایط فراهم شده حتی به کاربران مبتدی امکان میدهد که نقشه های پیچیده جغرافیایی را بر هم منطبق نموده و بهترین مکان مورد نیاز را انتخاب نمایند. ویژگی با ارزشی که این سیستمهای را از دیگر سیستمهای اطلاعاتی جدا می کند، توانایی بکارگیری توام داده های مکانی (Spatial data) و توصیفی(Non spatial data) است. از نظر برنامه ریزان شهری و روستایی، متخصصان زیست محیطی و دیگر کاربران GIS، این گونه سیستمها ابزاری برای تشخیص داده های جغرافیایی و ترکیبهای مختلف آنها ( با توجه به منابع گوناگون، کنترل و ارزیابی شرایط زیست محیطی و مدل سازی با پیش بینی پیامدهای تغییرات انسانی در محیط زیست) می باشد. از آنجا که مرگ شهرسازی در چنین چارچوب محدودی حتمی است زندگی آینده شهرسازی فقط متکی به نقشه های تخصصی است که بر اساس مطالعات و شناخت علمی تهیه و در GIS با اهداف تعریف شده ذخیره و شکل می گیرد. از سویی تفکیک عبارت است از مقرات محلی، که استانداردها و شرایط تفکیک یک قطعه زمین را مشخص می کند. به طور کلی فرایند تقسیم یک زمین به قطعات مناسب برای احداث قانونی بناهای مسکونی، تجاری و یا صنعتی تفکیک زمین اطلاق می گردد. از سویی افراز در مقابل اشاعه است و مبنای آن، این است که مال غیر منقولی را که مشاع بین دو یا چند شریک است، نسبت به سهم آنان جدا کننده و برای هر یک از آنان سند، مالکیت جداگانه صادر نمایند. در این پژوهش به بررسی سامانه اطلاعات مکانی (GIS) به عنوان ابزاری مناسب جهت تفکیک و افراز کلانشهر شیراز پرداخته شده و تلاش شده است از اطلاعات افراد خبره جهت ارزیابی مزایا و معایب آن بهره برده شود و نهایتا نتایج در قالب جداول و نمودارهای مختلفی ارائه شده است.

Keywords:

کلمات کلیدی: قانون اراضی شهری , امور ثبتی , ضوابط وقواعد تفکیک و افراز , جنبه معماری , برنامه ریزان شهری.