لزوم تغییر رویکردها در مهندسی هواپاد: اثرات پاندمی و تغییرات اقلیم بر مهندسی کیفیت هوا در فضاهای داخلی

مهندسی و مدیریت "هواپاد" (واژه پیشنهادی مخفف "هوای پاک در فضاهای داخلی") مبحثی است که دردهه هایاخیر و بتدریج در کانون توجه طراحان ساختمان قرار گرفته است و ادبیات اولیه فنی و مهندسی برای آن شکل گرفتهاست. اگر چه در ب دو شکل گیری این مبحث، تقابل و تضاد آن با ملاحظات صرفه جویی انرژی در ساختمان باعثکمرنگی آن شده بود، ولیکن در سالهای اخیر و تحت تاثیر پدیده های کلان نظیر پاندمی کرونا و تغییرات رو به رشداقلیم، اهمیت توجه به آن بیشتر شده است. بنظر میرسد که در مسیر این تحولات و بموازات درک بیشتر اثرات سوءآلودگی هوا در فضاهای داخلی روی سلامت انسان، برخی از مفروضات کلاسیک در این حوزه نیز باید مورد بازنگری قرارگیرد و رویکردها به آن، آینده نگرانه و با آگاهی بیشتر از روندها، بویژه در مواجهه با تغییرات اقلیمی در محیط بیرو ن،مورد اصلاح قرار گیرد. در این مقاله به لزوم این بازنگری و اهم موضوعات آن پرداخته شده است. اگر تردید در روند پرسرعت گرمایش جهانی و خشک شدن اقلیم در اکثر مناطق سرزمین ایران را کنار بگذاریم، منطق ایجاب میکند کهرویکردها به طراحی عملکر دی ساختمان در حوزه کیفیت هوا چنان باشد که ساختمان های در حال ساخت امروز به مثابهپناهگاهی برای ساکنان آینده آن و نمادی از هوشمندی نسل طراحان امروز در پیش بینی اتفاقات آینده باشد.

Keywords:

کیفیت هوا داخلی , هواپاد , تغییرات اقلیمی , پاندمی , ساختمان سلامت محور , ساختمان سبز