تاثیر باورهای دینی بر معماری عصر گوتیک با بررسی موردی کلیسای جامع نوتردام

گوتیک، شاخه ای از هنر در قرون وسطی است که هنرمندان ایتالیایی دوران پس از آن، یعنی رنسانس، به دلیل مخالفت اساسی و بسیار با این سبک و نامتوازن و بی اصلات دانستن آن، این هنر را منسوب به قوم بربرها و گوت ها می دانستند و به همین سبب به جهت تمسخر و تحقیر، آن را گوتیک خطاب می کردند، چرا که این نوع از تناسبات و شیوه ی طراحی و ساخت در نظرشان فقط می توانست حاصل تفکرات گوت ها باشد. اما با بررسی داده ها و مشودات، این هنر نه از لحاظ بصری و نه از لحاظ تاریخی نمی تواند متعلق به این دوره باشد. آن چه که برهمگان هویداست، این است که این سبک، از دل دوران و عصر ایمان زاده شده و دستاورد آن بوجود آوردن خدایی انسانی بود. خدای که به انسان بسیار نزدیک می شد. تمامی جهات زندگی در این دوره برای خداوند و در جهت رسیدن به او تعریف می شد و به همین سبب بود که نوع معماری در این سبک به صورت عمودی و رو به بالا تعریف می شد و معماران در جهت مرتفع کردن هرچه بیشتر ساختمان ها می کوشیدند، این هنر در حدود قرن ۱۲ پس از میلاد، ظهور و در حوالی قرن ۱۵ پس از میلاد جای خود را به دوره ی رنسانس داد. البته این امر صحیح است که هنرمندان رنسانیسی خصوصا در ایتالیا به شدت با گوتیگ مخالفت کردند اما باید دانست که هنر گوتیک دستاورد هایی داشت که رنسانس بسیار وام دار آن هاست، یکی از فاخرترین نمونه های سبک گوتیک، کلیسای جامع نوتردام است که به زیبایی هرچه تمام تر تحولات سبک گوتیک را نشان داده است. این کلیسا به سبب این که بارها مورد بازسازی قرار گرفته است، هم سبک گوتیک آغازین فرانسوی را داراست، هم نیم نگاهی به گوتیک پیشرفته دارد. در این متن علاوه بر بررسی تحولات معماری گوتیک، به بررسی کلیسای جامع نوتردام، تحت عنوان یکی از فاخرترین میراث های گوتیک پرداخته می شود.

Keywords:

هنر , گوتیک , کلیسا , نوتردام , نور , قرون وسطی