جایگاه روح و نفس در روانشناسی شخصیت

آنچه در زندگی انسان امروز مشهود می باشد این است که با وجود تمام پیشرفت های بدست آمده و کشف بیشتر ناشناخته ها هنوز انسان نتوانسته از نظر رشدگرایش های عالی انسانی، تعالی معنوی و رشد روحی به آنچه که ظرفیت آن را دارد، دست یابد. که یکی از دلایل آن می تواند نوع نگرش روانشناسی امروز نسبتبه انسان باشد. زیرا مبنای این نگرش، مادی گرا و جزء نگر بوده و به برخی از ابعاد اساسی حیات انسان مانند روح انگونه که شایسته است پرداخته نشده . روح و نفس در معانی مختلفی به کار می روند. در بعضی از موارد هر دو به یک معنا استعمال می شوند. ولی از نظرفلسفی آنها دو جوهر متفاوت می باشند: الف) نفس جوهری است که ذاتا مجرد است ولی در عمل مادی می باشد؛ یعنی هر چند خود از جنس ماده نیست ولی افعال خود را از طریق ابزارهای مادی انجام می دهد؛ مانند ادراکات حصولی نفس انسان که با استفاده ازاندام های حسی صورت می پذیرد. ب) روح ذاتا و فعلا مجرد است؛ یعنی همان طور که خود ماده نیست در کنش ها و فعالیت هایش نیز نیازمند به ابزار مادی نمی باشد. همچنین موضوع شخصیت از مهمترین مباحث حوزه انسانشناسی است که در علوم مختلف جایگاهی ویژه دارد. پیشینه این موضوع را باید در دانش روانشناسی جستجو نمود که گرایشی خاص با عنوان روانشناسی شخصیت به آن اختصاص یافته است. در این مقاله سعی شده با استفاده از منابع لغوی و آرای اندیشمندان ، مفهوم روح و نفس و جایگاه آنها در روانشناسی شخصیت بررسی شود. بررسی موضوعاتی همچون چیستی روح و نفس، تفاوت روح و نفس، محدوده مفهوم روح و نفس در حوزه روانشناسی شخصیت و جایگاه نفس در بحث شخصیت ، مراتب رشد روحی، سلامت روح، آسیب شناسی روحی پرداخته شده است.

Keywords:

روح , نفس , روانشناسی , شخصیت