اثربخشی آموزش مبتنی بر تنظیم هیجانی بر ناگویی خلقی دختران نوجوان

هدف پژوهش حاضر بررسی تاثیر آموزش مبتنی بر تنظیم هیجانی بر ناگویی خلقی در دختران نوجوان بود. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه دانش آموزان دختر مقطع متوسطه اول شهر کاشمر در سال تحصیلی ۹۹-۱۴۰۰ بودند. از میان جامعه آماری، ۳۰ نفر با استفاده از روش نمونه گیری دردسترس و براساس نمره پرسشنامه ناگویی خلقی تورنتو (بگبی ، پارکر و تیلور، ۱۹۹۴) انتخاب شدند. این ۳۰ نفر به طور تصادفی در ۲ گروه ۱۵ نفره آزمایش و کنترل گزینش شدند که گروه آزمایش ، تنظیم هیجان را دریافت کرد و گروه کنترل درمانی دریافت نکرد. همچنین برای تجزیه و تحلیل دادهها از تحلیل کوواریانس و برای تسریع در نتایج حاصله از نرم افزار ۲۲spss- استفاده شد. نتایج پژوهش حاکی از این بود که آموزش مبتنی بر تنظیم هیجان به طور معناداری منجر به کاهش ناگویی خلقی در دختران نوجوان می شود (۰۰۰۱/۰ .(P= در نتیجه می توان گفت آموزش مبتنی بر تنظیم هیجان رویکرد مناسبی جهت کاهش ناگویی هیجانی در دختران نوجوان می باشد.

Keywords:

آموزش مبتنی بر تنظیم هیجانی , ناگویی خلقی , دختران نوجوان