تدوین و بررسی اثربخشی بسته آموزش تلفیقی توجه آموزی و دلبستگی بر کاهش بی قراری-بیش فعالی دانش آموزان

هدف پژوهش حاضر تدوین و بررسی اثربخشی بسته آموزش تلفیقی توجه آموزی و دلبستگی بر کاهش بی قراری-بیش فعالی دانش آموزان مقطع ابتدایی شهر اصفهان بود. جامعه آماری شامل تمامی دانش آموزان دختر ابتدایی دارای علائم نقص توجه /بیش فعالی در سال تحصیلی ۱۳۹۸-۱۳۹۷ بودند که به مراکز مشاوره ناحیه آموزش و پرورش مراجعه کرده بودند. روش نمونه گیری این پژوهش به صورت در دسترس بود و تعداد ۳۰ نفر مادر به همراه کودک بیش فعال خود انتخاب و به دو گروه آزمایش و کنترل گمارده شدند. سپس سیاهه تجدید نظر شده ی دلبستگی نسبت به والدین (به منظور اندازهگیری میزان ادراک دلبستگی به والدین ) و پرسشنامه کانرز (فرم والدین ) (جهت سنجش میزان اختلال بیش فعالی موردکودک از نظر مادر) بین مادرها توزیع گردید و بسته آموزشی تلفیقی توجه آموزی بر روی مادران و کودکان بیش فعال گروه آزمایش طی ۱۲ جلسه اجرا گردید ولی گروه کنترل بدون هیچ گونه مداخله باقی ماند. بعد از اتمام مداخله درمانی ، مجدا هر دو گروه، پرسشنامه های مذکور را تکمیل نمودند. تجزیه و تحلیل داده ها در دو سطح آمار توصیفی (میانگین و انحراف معیار) و استنباطی (تحلیل کواریانس تک متغیره آنکوا) توسط نرمافزار SPSS نسخه ۲۳ انجام شد. نتایج نشان داد که همه فرضیه های تحقیق مورد تایید قرار گرفته اند .(P<۰.۰۵) آموزش دلبستگی بر کاهش بی قراری-بیش فعالی دانش آموزان موثر بوده است .

Keywords:

آموزش تلفیقی توجه آموزی و دلبستگی , نقص توجه , بی قراری , بیش فعالی