خود آموزی و خود رهبری در فرآیند یادگیری در آموزش ابتدایی

امروزه خود آموزی و خود رهبری به یکی از کلیدی ترین عوامل و راهبردهای فرایند یاددهی - یادگیری و پرورش استعداد ها تبدیل شده است بر این اساس پژوهش حاضر با هدف بررسی نظری مهارت خودآموزی و خود رهبری دانش آموزان در مقطع ابتدایی انجام شد. طرح پژوهش کیفی و روش شناسی فراترکیب از نوع تلفیقی می باشد. یافته ها نشان داد که متغییر های خود تنظیمی ، خود کنترلی ، پیشرفت تحصیلی و خودکارآمدی با پدیده خود آموزی و خود رهبری در فرآیند یادگیری در ارتباط قرار دارند و همچنین نتایج نشان داد که خود آموزی مخصوصا به شیوه راهبری و آموزش دیجیتال بر پرورش تفکر و یادگیری عمیق اثر گذار می باشد. با بررسی های انجام شده مشخص شد که خودآموزی و خود رهبری بهتر است از سنین آغازین مدرسه و در مقطع ابتدایی آغاز شود که دانش آموز با آن دست و پنجه نرم کند و تسلط کامل به این روش پیدا کند تا یادگیری بهتر و در نتیجه پیشرفت تحصیلی حاصل شود. همچنین مشخص شد در مهارت خود آموزی ، تنیدگی تحصیلی ،اضطراب و مضرات آموزش مستقیم قابل کنترل می باشد.

Keywords:

خودآموزی , خود رهبری , فرآیند یادگیری , فرایندراهبری , پیشرفت تحصیلی