الگویی برای معرفی و سنجش اعتماد متقابل در سازمانها )مورد مطالعه: شهرداری مشهد(

پژوهشها به تبعیت از الگوهای سنتی پارادایمهای مدیریتی، اعتماد یکطرفه را مطالعه کردهاند، در حالی که تحقیق حاضرمیکوشد با معرفی ضعفهای پارادایم مدیریت سنتی و معرفی نظریه اعتماد متقابل، ضعفهای اعتماد یکجانبه را کاهشپذیرنشان دهد. شهرداریها سازمانهای بازی هستند که به دلیل فعالیتهای متنوعی که در زیرمجموعههای خود ارائه میدهند بمراجعان زیادی سروکار دارند. این مجموعه خدمات، که با کارکنان مختلف در سطوح مدیریتی متفاوت در جغرافیای شهر ارائهمیشود، فضای مناسبی برای آزمون سنجشپذیری اعتماد متقابل میان مراجعان، کارکنان و مدیران شهرداری است. نمونهگیریآماری و تکمیل پرسشنامهها برای ۲۳۶نفر ارباب رجوع، ۳۷۶نفر از کارکنان و ۱۶۱نفر از مدیران انجام شده است تکاربرد پذیری این نظریه به بوته آزمون درآید. نتایج حاصل از آزمونهای آماری مقایسه میانگین های اعتمادسازی متقابل درالگوی نظری بالا حاکی از آن است که از منظر برون سازمانی، میانگین اعلام اعتماد مراجعان شهرداری به مدیران و کارکنانبیشتر از میانگین اعلام اعتماد مدیران و کارکنان به مراجعان بوده است. از منظر درونسازمانی، میانگین اعلام اعتماد کارکنانشهرداری به کلیه مدیران خود، بیشتر از میانگین اعلام اعتماد مدیران به کارکنان بوده است. در خاتمه، راهکارهای رفع موانعاعتمادسازی متقابل با کمک ابزارهای وفاداری، خیرخواهی، صلاحیت و پیشبینی پذیری نشان داده شده است.

Keywords:

اعتماد متقابل , اعتمادسازی , شهرداری , پارادایم های مدیریتی , سازمان , گروههای تخصصی