بررسی رابطه بین یادگیری خودتنظیم و مسئولیت پذیری با فرسودگی تحصیلی دانش آموزان دبیرستانی شرق گلستان

هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه بین یادگیری خودتنظیم و مسئولیت پذیری با فرسودگی تحصیلی دانش­آموزان دختر دبیرستانهای شرق گلستان بود. برای رسیدن به این هدف تعداد ۲۹۵ نفر از دانش­آموزان دبیرستانهای شرق گلستان به روش نمونه­گیری خوشه­ای انتخاب شدند و پرسشنامه راهبردهای انگیزشی برای یادگیری (MSLQ) پینتریج و دی گروت (۱۹۹۰)، مقیاس مسئولیت پذیری پرسشنامه روانشناختی کالیفرنیا (CPI) و مقیاس فرسودگی تحصیلی بروسو (۱۹۸۳) را تکمیل نمودند و داده ها با ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج پژوهش نشان می دهد که بین یادگیری خودتنظیم و فرسودگی تحصیلی دانش­آموزان رابطه وجود دارد. بین مسئولیت پذیری و فرسودگی تحصیلی دانش­آموزان رابطه معنادار وجود دارد. بین یادگیری خودتنظیم و مسئولیت پذیری دانش­آموزان رابطه وجو د دارد. نتایج تحلیل رگرسیون نیز نشان می دهد که مولفه های اضطراب امتحان و خودتنظیمی در پیش بینی فرسودگی تحصیلی دانش­آموزان نقش معنادار دارد و حدود ۵۳ درصد واریانس فرسودگی تحصیلی را تبیین می کند. همچنین، مسئولیت­پذیری در پیش بینی فرسودگی تحصیلی دانش­آموزان نقش معنادار دارد و حدود ۱۶ درصد فرسودگی تحصیلی را تبیین می کند. بنابراین، شاید بتوان با آموزش یادگیری خودتنظیم و مسئولیت پذیری به کاهش فرسودگی تحصیلی کمک کرد.

Keywords:

یادگیری خودتنظیم , مسئولیت پذیری , فرسودگی تحصیلی