بررسی مزیت نسبی ذرت دانه ‎ ای در الگوی بهینه کشت در استان خوزستان

در این تحقیق با استفاده از روش برنامه ریزی خطی که شامل اطلاعات و آمار مربوط به شاخص کلاسیکDRC) ) و سال های ۸۴-۱۳۸۳ می باشد، مزیت نسبی ذرت دانه ای در ارتباط با محصولات رقیب در الگوی کشت استان خوزستان مورد بررسی قرار گرفت. نتایج حاصل از برآورد شاخص های مزیت نسبی نشان می دهد که ذرت دانه ای در همه شهرستان های استان خوزستان دارای مزیت نسبی است و در ۵/۳۷% از شهرستان های این استان، سطح زیر کشت محصول ذرت دانه ای در الگوی بهینه کشت، افزایش یافته است. همچنین مقایسه الگوی بهینه کشت حاصل از الگو های برنامه ریزی خطی با رتبه بندی محصولات بر اساس شاخص های مزیت نسبی نشان می دهد محدودیت و میزان دسترسی به منابع، هزینه های متغیر تولید نهاده های قابل تجارت و غیر قابل تجارت و عملکرد منجر به انتقال مزیت نسبی در تولید، از محصولی به محصول دیگر می گردد. فاکتورهایی از قبیل سیاست های حمایتی، تناوب زراعی، محدودیت منابع و نرخ ارز نیز می تواند در مزیت نسبی، ترکیب و مقدار بهینه کشت، موثر باشند.

Keywords:

الگوی بهینه کشت , خوزستان , ذرت دانه ای , روش برنامه ریزی خطی , مزیت نسبی