سیاست قضازدایی به مثابه راهبرد حمایتی فقه امامیه و حقوق ایران در میانجیگری دعاوی خانوادگی

خانواده به عنوان یک نقطه کانونی و زیر بنای ساخت اجتماعی نقشی مهم و سازنده در رشد و تعالی افراد در نظام اجتماعی ایفا می کند. جایگاه این نهاد در فقه اسلام از اهمیت خاصی برخوردار است تا آنجا که بارقه هایی ازاحکام عبادات در نهاد حقوقی نکاح دیده می شود به طوری که برخی از فقها نکاح را ملحق به باب عبادات نیز دانسته اند . این همان ضرورت پیوند اخلاق و حقوق است که به عنوان یکی از مقاصد مهم شریعت اسلام و در احکام مربوط به نظام خانواده مخصوصا اختلافات زوجین به عنوان یک مبنای عملی متجلی و مطرح می گردد . یکی از مصادیق این رویکرد در فقه و حقوق موضوعه میانجیگری و سازش در دعاوی خانوادگی است که به جهت حساسیت و ظرافت نهاد خانواده و امتیاز آن از دیگر مسائل حقوقی اهمیت دو چندان می یابد. اهمیتی که در جهت قضا زدایی از قلمرو جرایم خانوادگی در راستای تحقق عدالت ترمیمی و سیاست های حمایتگرانه از دعاویحقوقی زوجین وحفظ و بهبود سلامت مادی و معنوی خانواده معنا می یابد.

Keywords:

خانواده , سازش , صلح , دعاوی خانوادگی , میانجیگر