مطالعه نقش معماری در مجتمع های مسکونی با رویکرد معماری پایدار (مطالعه موردی : شهر تهران)

امروزه با توجه به بالا رفتن دمای کره زمین و افزایش شاخص آلودگی زیست محیطی و همچنین افزایش روند جمعیتی در جهان و استفاده از منابع انرژی تجدیدناپذیر باعث ایجاد بحران انرژی و صدمه به محیط زیست و در نهایت خطری برای بقای انسان شده است. از این رو حفاظت از محیط زیست و منابع به منظور آینده نگری در تمامی زمینه ها امری مهم تلقی می شود. از طرفی ساخت و سازها و مجتمع و انبوه سازی ها در این زمینه حائز اهمیت هستند. بنابراین در طراحی و اجرا باید اصول معماری پایدار در نظر گرفته شود تا خطرهای ناشی از ساخت و ساز سازه ها به محیط زیست به حداقل برسد. مفهوم پایداری در دهه ۱۹۷۰ میلادی نتیجه جست و جو بشر در زمینه های محیط زیست و مشکلات فرهنگی اجتماعی و اقتصادی می باشد. یکی از مهمترین اهداف معماری پایدار، حفاظت از منابع طبیعی و محیط زیست و تجلی توسعه پایدار در حیطه ساختمان ها می باشد. رابطه تنگاتنگی میان انسان، طبیعت و معماری وجود دارد که با ایجاد فرآیندی انسان با استفاده از معماری، طبیعت پایدار ایجاد می کند. در این راستا، هدف این پژوهش مطالعه نقش معماری در مجتمع های مسکونی شهر تهران با رویکرد معماری پایدار می باشد که به روش تحقیق توصیفی _ تحلیلی بوده و در گردآوری اطلاعات از منابع کتابخانه ای ،مقالات ،کتاب ها و منابع اینترنتی مورد استفاده قرار گرفته است. نتایج پژوهش نمایانگر این است که می توان با به کارگیری توسعه پایدار و اصول طراحی پایدار که با محیط زیست سازگاری دارد و استفاده از تکنولوژی های جدید و انرژی تجدیدپذیر در اجرای مجتمع های مسکونی راه کارهایی برای به وجود آوردن محیط زیست پاک و سالم و در اخر بهبود زندگی انسان فراهم کند.

Keywords:

معماری پایدار , مجتمع مسکونی , محیط زیست , توسعه پایدار , شهرتهران , طراحی پایدار