بررسی و تحلیل جایگاه و توانمندی شهرداریها در توسعه و شادابی شهری و شهرنشینی با رویکرد مدیریت یکپارچه و سیستمی

در حال حاضر در سیستم های شهری نبود مدیریت کارآمد جهت هماهنگی و تبیین وظایف اجزاء و عناصر سیستم اختلالاتی در کلیت سیستم شهر ایجاد نموده است. ضعفهای اجتماعی، اقتصادی، گسترش بی رویه فضای کالبدی شهر و به هم ریختگی شکل شهر و نابسامانی فضاهای شهری ناشی از ناتوانی مدیریت شهر در تجهیز منابع و امکانات موجود سیستم برای هدایت آن است. لذا در پرتو نگرش سیستمی به شهر که متشکل و از عناصر، ساختارها، وظایف و کارکردهای مشخصی است، می توان به تبیین و تعریف روابط میان این عناصر پرداخت و علل و عوامل ایجاد کننده نابسامانیهای شهری را شناخت. بنابراین رویکرد تحقیق حاضر بر اساس آنچه گفته شد «مدیریت یکپارچه با رویکرد سیستمی» می باشد که از یک سو به ارتباطات متقابل میان سطوح و مراحل مختلف برنامه ریزی توجه می شود و از سوی دیگر، تمرکز خود را به مسائل و منابع اصلی، متمرکز می سازد. در واقع رویکرد سیستمی، نشان میدهد که میان تمام پدیده های شهری، ارتباط هدفمند و قانونمند وجود دارد و ایجاد هر نوع تغییر و اصلاح در هر سیستم، بدون در نظر گرفتن آن با سیستم های دیگر عملی نخواهد بود. حفظ تعادل درازمدت در سیستم های شهری، تنها از همکاری متقابل زیر سیستم ها و فرا سیستم ها ممکن است و این امر از طریق مدیریت یکپارچه شهری قابل اعمال است. بر این اساس، رویکرد سیستمی در مسئله یابی حوزه مدیریت شهری دارای مزایای زیر است: در این روش، شهر به عنوان یک سیستم و با توجه به پیرامونش مطالعه و به بررسی روابط متقابل اجزای آن پرداخته و آثار ناشی از روابط متقابل اجزاء و عوامل شهر بررسی و شهر را در زمان واقعی بررسی می شود. نتیجه به کار بردن این روش، برنامه ریزی با توجه به اهداف شهر است نه با توجه به جزء به جزء فعالیت ها و با به کار بردن این روش، هدفهای شهری را می توان کاملا روشن کرد اما شناخت جزئیات، دقیق و کامل نیست و در حد لزوم برای درک شهر است.

Keywords:

توانمندی , شهرداری , شهرنشینی , توسعه شهری , مدیریت شهری