بررسی تجربی تاثیر آرایشهای مختلف عملگر پلاسمای کرونا بر میزان نیروی پیشران تولیدشده بر روی صفحه تخت

در دودهه گذشته، استفاده از محرک های پلاسمایی به عنوان یک فناوری نوین در عرصه هوافضا ظهور یافته است. یک نمونه از عملگرهای پلاسما، عملگرهای پلاسمای کرونا می باشد که در آن، تخلیه کرونا به وسیله یک الکترود دارای ولتاژ بالا با شعاع انحنای کوچک به عنوان ساطع کننده و الکترود دیگر به عنوان جمع کننده که در فاصله معینی از یکدیگر قرار دارند، ایجاد میشود و منجر به تولید باد یونی می گردد. در این تحقیق، به بررسی تجربی تاثیر دو آرایش بهینه شده برای اندازه گیری نیروی پیشران در کرونای مثبت و منفی پرداخته شده است. نتایج حاصل از تحقیق نشان می دهد که عملگر کرونا می تواند باعث ایجاد نیروی پیشران شود و میزان نیروی پیشران به طور مستقیم با میزان ولتاژ در ارتباط است. رابطه بین تغییرات ولتاژ با نیروی پیشران به صورت تقریبا خطی می باشد و افزایش ولتاژ باعث رشد بیشتر نیروی پیشران، توان مصرفی و جریان الکتریکی می شود. در هر دو آرایش، میزان نیروی پیشران و توان الکتریکی مصرفی در کرونای منفی از کرونای مثبت بیشتر است. در نهایت می توان نتیجه گرفت، تعداد عملگرهای پلاسما در آرایش اول از آرایش دوم بیشتر است، این امر منجر به افزایش نیروی پیشران و میزان توان الکتریکی در آرایش اول نسبت به آرایش دوم می شود

Keywords:

عملگر پلاسمای کرونا , بررسی تجربی , نیروی پیشرانش , باد یونی