نقش نوآوری های دانشمندان طب ایرانی دوره تمدن اسلامی در تحول دانش پزشکی

سابقه و هدف: دانشمندان طب ایرانی پس از مرحله ترجمه کتاب های پزشکی بیگانه به زبان عربی، خود دست به تالیفکتاب های طبی زدند و کتب و رسالات ارزشمند فراوانی را به رشته تحریر درآوردند و همزمان با تالیف کتاب های طبی،دست به ابتکاراتی نیز زدند. بطوری که با نوآوریهای طبی توانستند نقش ارزشمندی در فرایند تحول طب ایفاء نمایند.مواد و روشها: روش تحقیق در این پژوهش، روش تاریخی با رویکرد توصیفی- تحلیلی و شیوه گردآوری مطالب بهصورت کتابخانه ای با تکیه بر کتب و منابع دانشمندان طب ایرانی و منابع معتبر تاریخ پزشکی انجام شده است. و بر آناست تا به نقش نوآوری های طبی دانشمندان طب ایرانی در تحول طب ایرانی بپردازد. یافته ها: تدوین کتب طبی باعثرشد و شکوفایی دانش نظری و عملی در طب گردید. همچنین شاهد رشد شاخه های مختلف پزشکی، نظیر چشم پزشکی،جراحی، داروسازی، گیاه شناسی، روان پزشکی، کالبدشناسی (علم تشریح) و تشخیص و درمان بیماریهای عفونی وواگیردار و غیر واگیر در این دوران هستیم. نوآوری های طبی در شرایطی توسط دانشمندان طب ایرانی مطرح و موردتجربه و کارآزمایی واقع گردید، که آنان عملا فاقد هرگونه تجهیزات و امکانات علمی نوین بودند. نتیجه گیری: با توجهبه نگاه کلی نگر و دقت نظر دانشمندان ایرانی، چه بسا با مطالعات دقیق تر در آثار علمی مربوطه و مقایسه آن با متون علمیطب رایج، بتوان افق جدیدی فرا روی محققین گشود و مطالب جدیدی در درمان بیماری ها ارائه نمود.

Keywords:

تاریخ پزشکی , طب ایرانی , طب سنتی