روابط بین یادگیری خودتنظیمی، اعتبار معلمان، سواد فناوری اطلاعات و ارتباطات و عملکرد تحصیلی در یادگیری ترکیبی

یادگیری ترکیبی می تواند مزایای قابل توجهی در حمایت از سطوح بالاتر یادگیری از طریق گفتمان انتقادی و تفکر تاملی ارائه دهد. از دید روش کمی، از منظر هدف کاربردی و به لحاظ شیوه گردآوردی اطلاعات پیمایشی است که اقدام به گردآوری داده ها از دانش آموزان می باشد داشته اند، گردید و با حجم نمونه بزرگ و از طریق پرسشنامه که مشتمل بر ۴۷ سوال اقتباس شده از پیشینه تحقیق تهیه شد و بر اساس مدل مفهومی تدوین شده اقدام به بررسی روابط و مسیرهای طرح شده و آزمون فرضیه ها شده است. جهت تحلیل توصیفی به شاخصهای گرایش مرکزی و پراکندگی متغیرها استناد شده و تحلیل لازم صورت میگیرد. جهت تجزیه وتحلیل استنباطی از روابط چند متغیری و نرم افزار پی الاس استفاده شد. جهت قضاوت در مورد اعتبار و روایی پرسشنامه از تحلیل عاملی تاییدی استفاده میشود. نتایج نشان داد که تحلیل مسیر نشان داد که رابطه بین ریزمقیاس های اعتبار معلمان (مراقبت و قابلاعتماد بودن) رابطهی معناداری با عملکرد تحصیلی داشت.

Keywords:

یادگیری خودتنظیمی , اعتبار معلمان , سواد فناوری اطلاعات و ارتباطات , عملکرد تحصیلی , یادگیری ترکیبی