مقایسه اثر آموزش خطی و غیر خطی بر تعادل ایستا و پویای دانش آموزان دختر ۷ تا ۹ سال

مقدمه و هدف: مطابق با دیدگاه سیستم های پویا؛ فرآیند یادگیری، پیشروی خطی مداوم رفتار نیست بلکه تغییرات ناگهانی و غیرمداوم در طول زمان است. بنابراین هدف از پژوهش حاضر مقایسه اثر آموزش خطی و غیر خطی بر تعادل ایستا و پویای دانش اموزان دختر ۷ تا ۹ سال بود. روش شناسی: در این مطالعه نیمه تجربی با طرح پیش آزمون- پس آزمون، از بین دانش آموزان دختر ۷ تا ۹ ساله شهر تهران، ۳۰ دانش آموز دختر به روش در دسترس انتخاب و در دو گروه آموزش غیرخطی و آموزش خطی گرفتند. در مرحله پیش آزمون، تعادل ایستا و پویای شرکت کنندگان مطابق با دستورالعمل آزمون MABC-۲‎ اندازه گیری شد. بعد از اجرای پیش آزمون، گروه ها به اجرای تمرین مورد نظر در هشت هفته و هر هفته ۳ جلسه پرداختند. بلافاصله پس از آخرین جلسه تمرینی، در مرحله پس آزمون تعادل ایستا و پویای شرکت کنندگان مجددا اندازه گیری شد. داده ها به روش تی وابسته و آزمون کوواریانس تحلیل شد. نتایج: نتایج تحقیق حاضر نشان داد که هم آموزش غیرخطی و هم آموزش خطی باعث بهبود معنی دار تعادل ایستا و پویای دختران ۷ تا ۹ ساله گردید (۰۵/۰P ≤‎). دیگر نتایج حاکی از تفاوت معنی دار بین گروه آموزش غیرخطی و اموزش خطی در تعادل ایستا و پویا بود و شرکت کنندگان گروه آموزش غیرخطی دارای تعادل ایستا و پویای بهتر بودند. نتیجه گیری: به طور کلی نتایج تحقیق حاضر بر اهمیت آموزش غیرخطی در مدارس در بهبود تعادل ایستا و پویای دانش-آموزان دختر تاکید دارد و نتایج تاییدی بر رویکرد قیود محور می باشد.

Keywords:

آموزش خطی , آموزش غیرخطی , تعادل ایستا , تعادل پویا , مدارس ابتدایی &rlm