بررسی و شناسایی معیارهای کلیدی اولویت بندی پروژه های سرمایه ای تحت شرایط عدم اطمینان در بخش حمل و نقل

اگر بپذیریم کلان شهرها موتور اقتصاد جهانی هستند، آنگاه شبکه حمل و نقل است که این موتورها را کارآمد نگه می دارد. در مقابل، ناکارآمدی سیستم حمل و نقل شهری عوارض جدی محیطی همانند آلودگی هوا و پیامدهای منفی اجتماعی و اقتصادی را به دنبال خواهد داشت و باعث ناکارآمدی عملکرد شهر می گردد. در کشور ما به دلایل مختلفی مانند عدم ثبات قیمت کالاها و خدمات و تورم بالا، عدم مدیریت صحیح در زمان بندی اجرای پروژه ها، کارشکنی در انجام صحیح کار، شرایط متغیر جوی و زیست محیطی و موارد مختلفی از این دست، عدم قطعیت قابل توجهی در ارزیابی های پروژه ها ایجاد شده است و برای انجام صحیح این ارزیابی ها، باید عدم قطعیت را با ابزار مناسبی در نظر گرفت. در این راستا این پژوهش با هدف ارزیابی پروژه های حمل و نقل عمومی در شرایط عدم قطعیت محیطی، اجتماعی و اقتصادی، سعی در شناسایی و رتبه بندی معیارهای تاثیرگذار بر اولویت بندی پروژه های حمل و نقل شهری با در نظر گرفتن ابعاد پایداری و نیز عدم قطعیت در تصمیم گیری در یک مطالعه موردی در استان تهران دارد. بدین منظور از شناسایی معیارهای تاثیرگذار بر اولویت بندی پروژههای حمل و نقل در چارچوب ابعاد پایداری اقدام به غربالگری آن ها با استفاده از نظرات خبرگان در بخش حمل و نقل عمومی استان تهران نموده و با رویکرد FDANP به رتبه بندی آن ها پرداخت. نتایج نشان می دهد که از میان ۲۵ معیار تاثیرگذار بر اولویت بندی پروژه های سرمایه ای در بخش حمل و نقل عمومی استان تهران، طراحی بهینه با سهولت بکارگیری سیستم از زیر مجموعه عوامل مهندسی بالاترین اولویت را دارا می باشد.

Keywords:

فرایند تحلیل شبکه ای , دیمتل , حمل و نقل , حمل و نقل پایدار