نقش واسطه ای سبک های مقابله ای در رابطه میان تنیدگی و پیشرفت تحصیلی در دوره متوسطه شهر داریون

پژوهش حاضر با هدف بررسی نقش واسطه ای سبک های مقابله ای در رابطه میان تنیدگی و پیشرفت تحصیلی در دوره متوسطه شهر داریون انجام شد. این پژوهش توصیفی، از نوع همبستگی است. جامعه آماری پژوهش را تمامی دانش آموزان دبیرستانی شهر داریون به حجم ۱۴۴ نفر در بر می گرفت. بر اساس جدول مورگان، تعداد ۱۰۶ نفر به عنوان نمونه انتخاب گردید. نمونه گیری، به روش تصادفی صورت گرفت. در این پژوهش، از پرسشنامه های پیشرفت تحصیلی فام و تیلور(۱۹۹۴)، پرسشنامه فرم کوتاه شده مقابله با موقعیت های استرس زا و پرسشنامه تنیدگی تحصیلی سان، دون، هو و ژو(۲۰۱۱) استفاده شد. داده های این پژوهش با استفاده از ضریب همبستگی پیرسون، رگرسیون و تحلیل مسیر، تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج نشان داد، که بین تنیدگی تحصیلی و پیشرفت تحصیلی رابطه منفی و معنی دار و از مولفه های سبک مقابله ای به عنوان نقش واسطه ای، بین سبک مقابله ای مساله مدار و هیجان مدار و پیشرفت تحصیلی رابطه مثبت معنی دار و بین سبک مقابله ای اجتنابی و پیشرفت تحصیلی، رابطه منفی معنی دار وجود داشت. در مدل این پژوهش، متغیرهای تنیدگی تحصیلی و سبک های مقابله ای به عنوان پیش بین، توانستند ۲۷/۰ از واریانس پیشرفت تحصیلی را پیش بینی کنند.