پیش بینی تاب آوری بر پایه سبک مقابله اسلامی و امید در مادران شهدا

ارتقای تاب آوری با توجه به نقش آن بر بهبود سلامت روان در همه ی نظام های اجتماعی دنیا ازاهمیت خاصی برخوردار است. این امر در خصوص بازماندگان جنگ و خانواده شهدا یا انسان های داوطلبی که جان را بر سر آرمان ها و اهداف ملی نثار داشته اند، ضرورت دوچندان دارد. پژوهش حاضر، با هدف شناسایی و تعیین میزان قابلیت پیش بینی تاب آوری براساس سبک مقابله اسلامی و امید در مادران شهدا شهر اصفهان انجام شد. روش انجام این پژوهش توصیفی از نوع همبستگی می باشد. جامعه آماری این پژوهش شامل تمامی مادران شهید در قید حیات شهر اصفهان در خرداد ماه سال ۱۳۹۹ که بنابر آمار رسمی ۴۰۰۱ نفر بوده است. نمونه آماری یا شرکت کنندگان درپژوهش به روش نمونه گیری در دسترس, با توجه به منطق نمونه قابل قبول در روش اماریرگرسیون جند گانه و با نو جه به ۱۱ نمره کل و خرده مقیاس مجموعه پرسشنامه های مورد استفاده( ۱۵ نفر برای هر متغیر و خرده متغیر) ۱۶۵ نفر تعیین گردید. ابزارهای مورد استفاده در این پژوهشپرسشنامه امید میلر (۱۹۸۸) (MHS) بوده است. برای تجزیه و تحلیل داده ها از صریبب همبستگیپیرسون و تحلیل رگرسیون یک متعیره و جند متعیره استفاده گردیده است. یافته ها نشان داد که تاب آوری براساس سبک مقابله اسلامی و امید در مادران شهدا قابل پیش بینی است. براساس یافتههای این پژوهش می توان پیشنهاد نمود از طریق آموزش های شناختی - مهارتی تاثیرگذار بر مولفه های سبک مقابله ی اسلامی و امید، زمینه ی بهبود تاب آوری مادران گرانقدر شهید را فراهم نمود.

Keywords:

تاب آوری , امید , سبک مقابله اسلامی , شهید , مادران شهدا