لزوم ساماندهی بافت های فرسوده با طراحی شهری نوین

اصلاح ساماندهی در سالهای اخیر بیشتر در صنف معماران، شهرسازان و برنامه ریزان شهری رایج شده است و غالبا تغییر کالبدی(فیزیکی) مدنظر بوده است. ساماندهی در خصوص فضای شهری شکل گرفته ای به کار می رود که نارسائی های کارکردی وکالبدی دارد و لذا با قبول کلیت وضع موجود، به راه حل های اصلاحی و سازماندهی محیط کنونی می پردازد. بافت فرسوده، بهمفهوم فرسودگی کالبدی و اجتماعی، محصول تاثیر و تاثر متقابل فرایندهای اجتماعی و فضای جغرافیایی است. بدین سببموضوع بهسازی و نوسازی بافت های فرسوده شهری، همواره یکی از مسائل و چالشهای شهرهای امروزی است، که اندیشمندانحوزه های مختلف و مدیران شهری را به حیطه تلاش در جهت بهسازی و نوسازی آن کشانده است. در این راستا رویکردهایمختلفی چون بازسازی، بهسازی، نوسازی، توانمندسازی و... در چند دهه اخیر مطرح شده و مورد آزمون قرار گرفته است.گسترش فضایی بی رویه و بدون برنامه شهرهای بزرگ و متوسط کشور در چند دهه گذشته، باعث شکل گیری بافت های جدیدشهری در مجاورت شهرها و جابجایی ساکنان و کاربریهای شهری به نواحی جدید گردیده است. در نتیجه این جابجایی، بهتدریج سبب شد تا بافت های قدیمی شهرها کارکرد و حیات اجتماعی- اقتصادی خود را از دست بدهند و این بافت ها با ازدست دادن حیات شهری خود، به سمت رکود و فرسودگی گرایش پیدا کرده اند. گسترش فضایی بی رویه و بدون برنامه شهرهایبزرگ و متوسط کشور در چند دهه گذشته، باعث شکل گیری بافتهای جدید شهری در مجاورت شهرها و جابجایی ساکنان وکاربریهای شهری به نواحی جدید گردیده است. در نتیجه این جابجایی، به تدریج بافتهای قدیمی شهرها کارکرد و حیاتاجتماعی- اقتصادی خود را از دست دادهاند و این بافتها با از دست دادن حیات شهری خود، به سمت رکود و فرسودگی گرایشپیدا کرده اند.

Keywords:

طراحی شهری نوین