تبیین متن بودگی سکونتگاه های مساله دار شهری (مطالعه موردی : محله اسلام آباد شهر زنجان)

نگاه فرکلاف به متن، آشکارسازی گفتمان­های مستتر و آگاهی زبانی انتقادی به مصرف کنندگان متون است. در این میان سکونتگاه­های مساله­دار به عنوان جزئی ازمتن شهر و بازتاب نظریه­های اجتماعی، نیازمند بررسی معیارهای متن­بودگی آموزه­های زبان شناختی هستند. بر این اساس این­ مقاله نشان خواهد داد که مولفه­های متن­بودگی در سکونتگاه­های مساله­دار چگونه بوده و این سکونتگاه­ها متاثر از چه گفتمان­هایی هستند. در این پژوهش با توجه به اهداف و تناسب نیاز از سطح تبیین استفاده شده است. متن سکونتگاه­های مساله­دار با توجه به ویژگی­های متن­بودگی بررسی شده، سپس تعلق گفتمانی این سکونتگاه­ها به فرایندهای اجتماعی و نهادی ارائه شده است. جهت بررسی تاثیر شاخص­های متن­بودگی از مدل DPSIR و آزمون تحلیل مسیر استفاده شد.  یافته­ها نشان داد تقابل ساختارهای زبانی سکونتگاه­های مساله­دار در متن شهر با مفاهیم متفاوتی معنا شده که آمال و خواسته­های ساکنان را به نمایش می­گذارد و شاخص­های انسجام و پیوستگی بیشترین تاثیر را در متن بودگی سکونتگاه­های مساله­دار دارند. همچنین در فرایند تعلق گفتمانی، منازعه میان قدرت نرمال نهادهای موجود و گروه­های فاقد قدرت است. مدیریت محلی به عنوان بخش مغلوب و اهرم موثر، تحت تاثیرحقایق پنهان بواسطه ناآگاهی، عدم تناسب درآمد و هزینه­های مسکن  وساخت وساز غیرقانونی، نقش قابل­توجهی در این سکونتگاه­ها داشته­اند. می­توان گفت که این سکونتگاه­ها سوغات همیشگی شهرها هستند اما تسلط گفتمان­های مبتنی بر سرمایه­داری، خطرات مهم و ناملایمات زندگی برای قشر عظیمی از این ساکنان و تضمین امنیت معیشت آنها را  درنظر نمی­گیرند.

Keywords:

سکونتگاه های مساله دار , فرکلاف , متن بودگی , محله اسلام آباد شهر زنجان