ارزیابی و مقایسه ی ضریب رفتار سازه های فولادی مجهز به جداسازپایه به دو روش تحلیل پوش آور و تحلیل دینامیکی غیرخطی افزاینده

ضریب رفتار بعنوان عاملی که دربرگیرنده ی عملکرد غیرارتجاعی سازه ها دربرابر زلزله های شدید است، کاربرد وسیعی در آیین نامه ها برای تعیین نیاز لرزه ای و طراحی سازه ها دارد. هراندازه مقدار محاسبه شده ی ضریب رفتار به واقعیت نزدیک تر باشد، تعیین مقاومت مورد نیاز سازه دقیق تر خواهد بود. روش تحلیلی متداول برای محاسبه ی مقدار ضریب رفتار ساختمان های معمولی، روش تحلیل استاتیکی غیرخطی (پوش آور) است. اما استفاده از این روش برای ساختمان های دارای جداسازپایه با تردیدهایی همراه است. تحلیل دینامیکی غیرخطی افزاینده (IDA) یکی از روش های نوین با کاربرد گسترده است که می تواند جایگزین مناسبی برای محاسبه ی ضریب رفتار ساختمان های دارای جداسازپایه باشد. دراین مقاله ضریب رفتار سازه ی فولادی خمشی مجهز به جداسازپایه، برای سه مدل ۵، ۸ و ۱۲ طبقه ی فولادی با استفاده از دو روش، یکی تحلیل پوش آور (روش مرسوم) و دیگری تحلیل دینامیکی غیرخطی افزاینده محاسبه و مورد مقایسه و ارزیابی قرار گرفته است. نتایج حاکی از دقیق تر بودن روش تحلیل دینامیکی غیرخطی افزاینده نسبت به تحلیل پوش آور، به دلیل استفاده ی مستقیم از رکوردهای زلزله و همچنین منظور نمودن تمام مشخصات دینامیکی سازه و خصوصا مشخصات دینامیکی جداساز پایه ی آن، می باشد. بطوریکه ضریب رفتار حاصل از تحلیل IDA نسبت به تحلیل پوش آور در سازه ی ۵ طبقه ۸/۲%، در سازه ی ۸ طبقه ۶۱/۱۶% و در سازه ی ۱۲ طبقه ۸۴/۸% افزایش را نشان می دهد. همچنین ضریب رفتار حاصل از تحلیل ها با مقادیر توصیه شده در آیین نامه ی FEMA P۶۹۵ مقایسه شده است.

Keywords:

ضریب رفتار , سازه ی فولادی , جداساز پایه , تحلیل استاتیکی غیرخطی (پوش آور) , تحلیل دینامیکی غیرخطی افزاینده (IDA)