شخصیت ماکیاولی و نقش واسطه بر منبع کنترل در رفتار ناکارآمد حسابرس

پژوهش حاضر به دنبال بررسی تاثیر منبع کنترل بر عملکرد حسابرس با بررسی نقش تعدیلگر شخصیت ماکیاولی انجام است . داده ها با استفاده از پرسشنامه جمع آوری و با استفاده از روش مدل سازی معادلات ساختاری تحلیل شدند. نوع پژوهش بر اساس هدف، کاربردی توصیفی است و روش آن بر اساس نحوه گردآوری داده ها، توصیفی و از نوع همبستگی است . نمونه آماری این پژوهش شامل ۱۷۴ حسابرس شاغل در موسسات حسابرسی در سال ۱۳۹۹ است . دادهها بر اساس پرسشنامه جمع آوری و با استفاده از روش الگوسازی معادلات ساختاری تحلیل شد. نتایج نشان می دهد که منبع کنترل بیرونی تاثیر مثبتی بر رفتار ناکارآمد حسابرس دارد. یعنی هر چه منبع کنترل بیرونی حسابرس بالاتر باشد، رفتار ناکارآمد حسابرس بالاتر است و بالعکس هرچه کنترلکننده حسابرس منبع کنترل بیرونی پایین تر باشد، رفتار ناکارآمد حسابرس نیز پایین می آید. همچنین نتایج نشان داد که شخصیت ماکیاولی تاثیر مثبتی بر رفتار ناکارآمد حسابرس دارد. یعنی هرچه صفات ماکیاولی بالاتر باشد باعث افزایش رفتارهای ناکارآمد حسابرس می شود و بالعکس هرچه ویژگی ماکیاولی پایین باشد، رفتار ناکارآمد حسابرس پایین می آید. نتایج دیگر پژوهش حاضر حاکی از آن است که شخصیت ماکیاولی می تواند به طور معناداری تاثیر منبع کنترل بر رفتار ناکارآمد حسابرسان را تعدیل کند.

Keywords:

منبع کنترل , رفتار ناکارآمد حسابرس , شخصیت ماکیاولی .