بررسی میکروساختاری و مکانیکی اتصال در سوپرآلیاژ پایه کبالت ۴۱۴ FSX با لایه ی واسط پایه نیکل ایجاد شده به روش TLP

از دهه ی ۱۹۴۰ ، سوپر آلیاژها یکی از آن دستاوردهای جدیدی هستند که به دنبال اختراع ترکیبات آلیاژی و فرآیندهای تولید نوین، به وجود آمدند. خواص فیزیکی و مکانیکی مناسب در دماهای کاری بالا و توانایی ایجاداتصال، عوامل مهم در انتخاب فرآیند اتصال می باشند. نوآوری مقاله حاضر، استفاده از لایه ی واسط پایه نیکل برای اتصال سوپر آلیاژ پایه کبالت بوده است. به منظور بررسی اثر تغییرات دما و زمان، دما از ۱۱۲۰ تا ۱۱۵۰ درجه سلسیوس و زمان از ۳۰ تا ۹۰ دقیقه تغییر کرده است. همچنین به منظور بررسی تاثیر اتمسفر موجود در محیط از دو اتمسفر آرگون با خلوص ۹۹/۹% و خلا ۰/۰۰۰۱ تور استفاده شد. کار نوین دیگر در این پژوهش، عملیات حرارتی نمونه ها در دمای ۱۳۰۰ درجه سلسیوس بود که موجب از بین رفتن تنش باقی مانده گردید. در این مقاله، نمونه های تهیه شده در اتمسفر خلا دارای ماکزیمم عمر خزشی ۸۵ % از عمر خزشی فلز پایه ی بدون اتصال بودند و کمترین میزان عمر خزشی نیز مربوط به نمونه های اتصال داده شده در اتمسفر آرگون بوده که در حدود ۶۴ % از عمر خزشی نمونه بدون اتصال را برقرار کردند. با توجه به بررسی های ریزساختاری بر روی نمونه های اتصال داده شده، دلیل عمر کمتر خزشی برای نمونه های اتصال داده شده، وجود یکسری فازهای ترد که عامل ایجاد و رشد ترک ها در خزش نمونه ها بودند، تحلیل شد. مهمترین این فازها که منبع رشد ترک در ناحیه اتصال بود، ترکیب بین فلزی از عناصر آهن، نیکل و کربن C۰.۱۹Fe۰.۹Ni۰.۱۱ بود.