مطالعه تطبیقی رسیدگی به تجدید نظر خواهی و اقدامات اتخاذ شده درحقوق ایران و عراق

تجدید نظر خواهی، یکی از طرق اعتراض به آرای صادره از محاکم است که قانون گذار، در قانون آیین دادرسی مدنی و کیفری، پیش بینی کرده و با وجود آن، پرونده، از جهت مورد اعتراض، در دادگاه تجدید نظر بررسی می شود آرای قابل تجدید نظر خواهی در امور حقوقی و کیفری، در قوانین آئین دادرسی مخصوص به امور کیفری و مدنی، مشخص شده و امکان تجدید نظر خواهی، تابع موارد مندرج در این قوانین خواهد بود. بنابراین، اینگونه نیست که تمامی آرای صادره از دادگاه های نخستین، قابلیت تجدیدنظرخواهی و اعتراض داشته باشند.دادگاه تجدید نظر با در نظر گرفتن خصیصه انتقالی دعوا دوباره موضوعی را که در دادگاه نخستین مورد رسیدگی و صدور حکم قرار گرفته است موضوع قضاوت مجدد قرار می دهد و نتیجه تجدید نظر خواهی در فرض صحت حکم تایید آن و در فرض مخدوش بودن حکم نقض و فسخ آن خواهد بود. این پژوهش با روش توصیفی تحلیلی با در نظر گرفتن مقررات تجدید نظر خواهی در حقوق ایران و عراق سعی در بررسی آثار و شرایط احکام تجدید نظر و تبعیین نقاط اشتراک و افتراق هر دو نظام حقوقی این حوزه خواهد داشت تا با بهره مندی از مطالعات حقوقی تطبیقی پیشنهادات کارآمد جهت اصلاح قوانین هر دو نظام حقوقی ارائه شود نتایج نشان می دهد علیرغم اسلامی بودن و همسایگی دو کشور قوانین متفاوتی در زمینه زمان تجدید نظر ،اجکام دادگاه متفاوتی دارند که در نتایج پژوهش مفصل بحث شده است .