تبعیض مثبت در قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران
Publish place: The 12th National Conference on Law, Social and Human Sciences, Psychology and Counseling
Publish Year: 1402
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: Persian
View: 482
This Paper With 8 Page And PDF Format Ready To Download
- Certificate
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
HSPC12_069
تاریخ نمایه سازی: 13 خرداد 1402
Abstract:
تبعیض مثبت اعمال سیاستهایی از سوی قانونگذار است تا از طریق اعمال تبعیض مثبت و عادلانه، نسبت به اقلیتهای در معرض نابرابری، تبعیض زدایی نماید. به عبارت دیگر تبعیض مثبت ایجاد تعادل میان اقلیت در برابر اکثریت است. اعمال عادلانه و صحیح تبعیض مثبت، سبب همبستگی میان شهروندان و جلوگیری از آسیبهای زیان بار ناشی از تبعیض و نابرابری میشود. قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران، با آگاهی از چنین مواضعی در اصول ۱۲، ۱۳، ۲۱ و ۳۱ تبعیضهای مثبت و عادلانهای نسبت به اقلیتهای مذهبی و زبانی، زنان و نیازمندان به خصوص روستانشینان و کارگران پیش بینی کرده است. بر این اساس نگارندگان با استفاده از منابع کتابخانه ای و روش تحقیق توصیفی- تحلیلی به تبیین مفهوم تبعیض مثبت و مصادیق آن در قانون اساسی جمهوری اسلامی پرداخته اند.
Keywords:
Authors
مهدی شهبازی
دانش آموخته حقوق عمومی، دانشگاه تبریز
امیررضا افرنگ
دانشجوی کارشناسی ارشد حقوق عمومی، دانشگاه تبریز
اکبر امین کدوسرائی
دانش آموخته حقوق عمومی، دانشگاه تبریز