اثر تنش آب بر برخی محلول های سازگار کننده و پایداری غشاء در دو گونه اسپرس (Onobrychis radiate و Onobrychis viciifolia)

در این تحقیق اثر تنش آب بر برخی محلول های سازگار کننده شامل: پرولین، قندهای محلول و گلیسین بتائین و میزان پراکسیداسیون چربی ها و پایداری غشاء در دو گونه اسپرس (Onobrychis radiata (Desf.) M.Bieb وOnobrychis viciifolia Scop. ) بررسی شد. طرح آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی با چهار تکرار بود و تنش آب بر اساس آبیاری در سطوح ۵۰، ۶۰، ۷۵ و ۱۰۰ ظرفیت مزرعه ای اعمال شد. نتایج نشان داد دو گونه O.viciifolia و O.radiata پاسخ های فیزیولوژیکی متفاوتی در مواجه با تنش های اعمال شده، دارند. گونه O.radiata قابلیت بیشتری در تجمع قندهای محلول و گلیسین بتائین داشت. محتوی آب نسبی در گونه O.viciifolia روند کاهشی شدیدتری در مقایسه با گونه O.radiata داشت و میزان محتوی آب نسبی از دست رفته در گونه O.viciifolia در همه سطوح تنش های اعمال شده، کاهش معنی داری نسبت به نمونه های شاهد داشت به طوری که این گونه قادر به تحمل تنشFC ۵۰% نبود و خشک شد. میزان پراکسیداسیون چربی ها در گونه O.radiata کمتر از گونه O.viciifolia بود و غشاء سلول های برگی در گونه O.radiata از پایداری بالاتری نسبت به گونه O.viciifolia برخوردار بود.

Keywords:

Compatible solutes , Lipid peroxidation , Membrane stability , Onobrychis , Water stress , اسپرس , پایداری غشاء , پراکسیداسیون چربی , تنش آب , محلول های سازگار کننده