اثربخشی معنویت درمانی بر سلامت روان، خود مراقبتی و خود ارزشمندی سالمندان مقیم سرای سالمندان

سلامت سالمندان یکی از مسائل مهم بهداشت جسمانی و روانی در اکثر جوامع است و سالمندی فرایندی است که متوقف نمی شود و تنها با داشتن زندگی سالم و مراقبت های ویژه می توان این دوران را به دوران مطلوب و لذت بخش، توام با سلامتی تبدیل کرد. پژوهش حاضر باهدف تعیین تاثیر معنویت درمانی بر سلامت روان ،خود مراقبتی و خود ارزشمندی سالمندان مقیم سرای سالمندان انجام شد.روش این پژوهش نیمه آزمایشی با گروه گواه و آزمایش است. جامعه آماری شامل کلیه سالمندان مقیم سرای سالمندان شهرستان قائم شهر بودند. ابتدا به صورت نمونه گیری در دسترس ۳۶ سالمند به وسیله مشاهده و پرسشنامه غربال شدندو سپس به صورت تصادفی ۱۵نفر درگروه کنترل و ۱۵ نفر در گروه آزمایش با توجه به معیارهای ورود و خروج قرار گرفتند. در این پژوهش از پرسشنامه های سلامت روان گلدبرگ (GHQ)، خود ارزشمندی و پرسشنامه وضعیت مراقبت از خود(خود مراقبتی) استفاده شد. به گروه آزمایش ۸ جلسه ۱.۵ ساعته معنویت درمانی ارائه شد و گروه کنترل مداخله ای دریافت نکرد. آزمودنی ها در دو موقعیت پیش آزمون و پس آزمون به پرسش نامه ها پاسخ دادند. برای تجزیه وتحلیل داده ها از روش تحلیل کوواریانس چند متغیره استفاده شد. با توجه به یافته های این پژوهش و تفاوت معنادار نتایج پس آزمون در گروه آزمایش و گواه می توان نتیجه گرفت که در این مرحله از زندگی راهبردهای معنوی و مذهبی و معنویت درمانی می تواند موجب بهبود سلامت روان ،خود مراقبتی و خود ارزشمندی سالمندان می شود بر این اساس پیشنهاد می شود که از طریق دایر کردن مراکز مشاوره و کلاس هایی جهت آموزش و یادآوری معنویات در خانه های سالمندان به آنان کمک شود تا زندگی مطلوب تری را تجربه کنند.

Keywords:

معنویت درمانی , سلامت روان , خود مراقبتی , خود ارزشمندی , سالمندان