شناسایی و اولویت بندی عوامل موثر بر انتقال فناوری از دانشگاه به صنعت با رویکرد آماری

تجاری سازی فرآیندی است که طی آن تکنولوژی های جدید به محصولات تجاری تبدیل می شوند با شناخت کافی از عواملی که می توانند بر موفقیت انتقال فناوری از دانشگاه به صنعت موثر باشند می توان تصمیم های لازم جهت رسیدن به اهداف بخش صنعت و تجاری سازی را با دقت بیشتری اتخاذ نمود. دراین تحقیق هدف اصلی شناسایی و اولویت بندی عوامل موثر بر انتقال فناوری از دانشگاه به صنعت می باشد. تحقیق از نوع پیمایشی است ، داده ها از نوع کمی است . جامعه آماری پژوهش شامل خبرگان و اعضای هیات علمی دانشکده های فنی دانشگاه تهران می باشد. که تعداد آنها ۳۶۷ می باشد، حجم نمونه ۱۸۷نفر می باشد. جمع آوری اطلاعات از روش کتابخانه ای و میدانی با استفاده از پرسشنامه می باشد. برای اندازه گیری پایائی از روش آلفای کرونباخ استفاده شد، روایی سازه متغیرهای تحقیق و شاخص های منتج از آن ها با استفاده از آزمون تحلیل عاملی تاییدی بررسی می شود. برای اولویت بندی متغیرها از تکنیک دیمتل استفاده می شود. نتایج حاصل از پژوهش نشان داد که عامل پذیرش انتقال فناوری و آگاهی دانشگاهیان از وضعیت صنعت مهم ترین عامل در بین عوامل انتقال فناوری از دانشگاه به صنعت است و پس از آن به ترتیب حمایت و هماهنگی سیاست های دولتی ، انگیزه های انتقال فناوری، دفاتر انتقال فناوری و مراجع منطقه ای مالکیت فکری، انتقال فناوری از دانشگاه به صنعت ، ماهیت فناوری، هزینه ها و تامین مالی ، نوآوری تدریجی یا رادیکال ، عوامل فردی، سازمانی ، محیطی و بین المللی قرار دارند.

Keywords:

تجاری سازی , انتقال فناوری , ارتباط دانشگاه و صنعت , پذیرش وآگاهی