تجربه معماری زمینه گرا: راهبردی برای معماری مسکن پایدار برای فقرا در آثار و نظریات بالکریشنا دوشی

بالکریشنا دوشی، معمار، برنامه ریز شهری و مربی هندی، برنده جایزه پریتزکر سال ۲۰۱۸، از تاثیرگذارترین افراد در حوزه طراحی مسکن برای افراد کم درآمد است، ولکن ساختمان های تکمیل شده او رنج وسیعی از عملکردهایی مانند موسسات، مجتمع های چند عملکردی، پروژه های مسکونی ،مکان های عمومی، گالری ها و ساختمان های مسکونی خصوصی را شامل می شود. معماری دوشی رابطه بین نیازهای بنیادین زندگی انسان، ارتباط با خود و فرهنگ و درک سنت های اجتماعی را در درون یک مکان و محیط آن و از طریق پاسخ به مدرنیسم بررسی می کند. او با دو تن از معماران معروف، لوکوربوزیه و لوئیس کان همکاری میکرد و در طی پروژه چندیگار هند به دیدن آن رفت. بالکریشنا دوشی بطور مداوم نشان می دهد که تمام معماری و برنامه ریزی شهری خوب تنها نباید هدف و ساختار را متحد کند، بلکه باید به توجه اقلیم، سایت، تکنیک و هنرهای دستی، با درک عمیق و تحسین زمینه در گسترده ترین معنی، مورد توجه قرار گیرد. پروژه ها باید فراتر از عملکرد باشند تا با روح بشری از طریق پایه های شاعرانه و فلسفی ارتباط برقرار کند. کارهایش امتدادی از زندگی او فلسفه زندگی و رویاهایی بود که در وهله اول می خواست روح و معنی معماری را منعکس کند. درکل می توان نتیجه گرفت که او معماری را به عنوان یک ارگانیسم زنده تعریف می کند. از نظر او معماری تکاملی از بدن انسان و زندگی است. دوشی بیان می کند که مسئولیت ما به عنوان معمار این است که مکانی را خلق کنیم که نه تنها در مدت طولانی ماندگاری داشته باشد بلکه بتوانند با تغییراتی که در طول زمان پیش می آید پایدار بماند.

Keywords:

معماری پایدار , بالکریشنا دوشی , خانه های کم هزینه , زمینه گرا